Goedendag,
Mijn eerste grote molaar nummer drie in de rechter bovenkaak is in april 2015 getrokken omdat er een wortelpuntonsteking aan zat. In december 2015
is dan voor het eerst een implantaat gezet. Zoals zo vaak was er nog maar weinig bot over, dus heeft de tandarts gelijktijdig een sinuslift uitgevoerd.
Na de operatie geen last van de wond gehad, geen zwelling, maar wel afschuwelijke atypische aangezichtspijn voor een paar dagen (atypische aangezichtspijn ben ik overigens bekend mee, vandaar dat ik t herkende na de operatie). Antibiotica-kuur mee en dat was het.
Een aantal controles gehad en de tandarts implantoloog was tevreden, alles zag er goed uit. Totdat in mei 2016 de kroon werd erop werd gezet. Vanaf moment 1 heb ik pijn gehad, vreselijke, ik heb nooit ermee kunnen kauwen. Het voelde gewoon als een wortelpuntontsteking. Meermaals terug gegaan naar de tandarts om ernaar te laten kijken, bijslijpen, maar hij kon niks vinden. Ik kreeg weer antibiotica mee, die natuurlijk niets hielp.
Totdat ik, maanden later zonder enige verbetering, wéér in die stoel zat en het ding los bleek te zitten. De tandarts kon m er gewoon uitdraaien. Het bleek dat er tandvlees tussen het bot en het implantaat was gegroeid, een heel dun laagje. Ook bleken er nog bacterien in het bot te zitten van de getrokken kies en wortelpuntonsteking. Dus heeft de tandarts het gebied schoongeschraapt, gespoeld en wederom een stootkuur antibiotica (waar ik me overigens ook miserabel van ging voelen en enorme uitslag van kreeg.)
In december 2016 dan de herkansing. Sinuslift was niet nodig. Tijdens de operatie had ik pijn, ondanks dat ik platgespoten was. Ik voelde gewoon pijn toen ze het implantaat in het bot boorden, erg naar. Dat was al een eerste teken dat het wederom mis was voor mij. Volgens de tandarts hoorde enig descomfort erbij, en wie ben ik als leek ook om daar tegenin te gaan.
Vandaag zou dan de kroon erop komen, twee weken geleden ben ik daarvoor wezen happen (voor de afdruk). De tandarts begint de de bijbehorende attributen op het implantaat te schroeven (of hoe je dat ook noemt) en ik ga door de grond van de pijn. Ook blijkt het implantaat weer los te zitten.
Volgens mijn tandarts implantoloog kan ik geen implantaat krijgen. Mijn lichaam stoot het af en het gaat ontsteken. Hij wil het dan ook niet nog een derde maal proberen en dat respecteer ik.
Ik ben best verdrietig om dit alles. Ten eerste omdat het me natuurlijk veel geld heeft gekost en bovendien langdurige pijn (fysiek). Het gaat me niet erom dat ik geld terug wil en ik ben ook niet boos. Het enige wat ik wil weten is hoe het kan dat het tot twee keer toe misgaat, en of mijn lichamelijke gestel echt de boosdoener is (wat ik best wil geloven).
Roken doe ik niet, nooit gedaan. Alcohol drink ik heel af en toe bij speciale gelegenheden. Ik heb, voor zover ik weet, geen diabetes of botontkalking. Er zijn geen in het oog springende contra-indicaties. Is het nuttig om een SO aan te vragen, of kan ik het hier beter bij laten?
Mijn eerste grote molaar nummer drie in de rechter bovenkaak is in april 2015 getrokken omdat er een wortelpuntonsteking aan zat. In december 2015
is dan voor het eerst een implantaat gezet. Zoals zo vaak was er nog maar weinig bot over, dus heeft de tandarts gelijktijdig een sinuslift uitgevoerd.
Na de operatie geen last van de wond gehad, geen zwelling, maar wel afschuwelijke atypische aangezichtspijn voor een paar dagen (atypische aangezichtspijn ben ik overigens bekend mee, vandaar dat ik t herkende na de operatie). Antibiotica-kuur mee en dat was het.
Een aantal controles gehad en de tandarts implantoloog was tevreden, alles zag er goed uit. Totdat in mei 2016 de kroon werd erop werd gezet. Vanaf moment 1 heb ik pijn gehad, vreselijke, ik heb nooit ermee kunnen kauwen. Het voelde gewoon als een wortelpuntontsteking. Meermaals terug gegaan naar de tandarts om ernaar te laten kijken, bijslijpen, maar hij kon niks vinden. Ik kreeg weer antibiotica mee, die natuurlijk niets hielp.
Totdat ik, maanden later zonder enige verbetering, wéér in die stoel zat en het ding los bleek te zitten. De tandarts kon m er gewoon uitdraaien. Het bleek dat er tandvlees tussen het bot en het implantaat was gegroeid, een heel dun laagje. Ook bleken er nog bacterien in het bot te zitten van de getrokken kies en wortelpuntonsteking. Dus heeft de tandarts het gebied schoongeschraapt, gespoeld en wederom een stootkuur antibiotica (waar ik me overigens ook miserabel van ging voelen en enorme uitslag van kreeg.)
In december 2016 dan de herkansing. Sinuslift was niet nodig. Tijdens de operatie had ik pijn, ondanks dat ik platgespoten was. Ik voelde gewoon pijn toen ze het implantaat in het bot boorden, erg naar. Dat was al een eerste teken dat het wederom mis was voor mij. Volgens de tandarts hoorde enig descomfort erbij, en wie ben ik als leek ook om daar tegenin te gaan.
Vandaag zou dan de kroon erop komen, twee weken geleden ben ik daarvoor wezen happen (voor de afdruk). De tandarts begint de de bijbehorende attributen op het implantaat te schroeven (of hoe je dat ook noemt) en ik ga door de grond van de pijn. Ook blijkt het implantaat weer los te zitten.
Volgens mijn tandarts implantoloog kan ik geen implantaat krijgen. Mijn lichaam stoot het af en het gaat ontsteken. Hij wil het dan ook niet nog een derde maal proberen en dat respecteer ik.
Ik ben best verdrietig om dit alles. Ten eerste omdat het me natuurlijk veel geld heeft gekost en bovendien langdurige pijn (fysiek). Het gaat me niet erom dat ik geld terug wil en ik ben ook niet boos. Het enige wat ik wil weten is hoe het kan dat het tot twee keer toe misgaat, en of mijn lichamelijke gestel echt de boosdoener is (wat ik best wil geloven).
Roken doe ik niet, nooit gedaan. Alcohol drink ik heel af en toe bij speciale gelegenheden. Ik heb, voor zover ik weet, geen diabetes of botontkalking. Er zijn geen in het oog springende contra-indicaties. Is het nuttig om een SO aan te vragen, of kan ik het hier beter bij laten?