Hallo allemaal! Ik weet niet of ik hier goed zit maar doe een poging! Ik ben nu 48 jaar en al 42 jaar bang voor de tandarts! Het begon allemaal toen ik ong 6 jaar was en er n melktandje getrokken moest worden, tandarts stond zonder uitleg met n enorme spuit voor mn neus (zie hem nog staan) en ik natuurlijk in paniek. Uiteraard is het de tandarts niet gelukt en heeft mijn moeder daarom ook uitgescholden....exit tandarts! Daarna volgden jaren schooltandarts in de welbekende schooltandartsbus en heel gek, iedere keer als ik aan de beurt was moest er wel ergens geboord worden, uiteraard zonder verdoving! Toen ging ik naar de brugklas en was het hoofdstuk schooltandarts gelukkig afgelopen maar........huistandarts vond het nodig om alle vullingen te vervangen, echt heel fijn allemaal, en ondertussen had ik ern behoorlijke angst gekweekt voor de tandarts maar bleef toch braaf gaan omdat dat zo moest!
De jaren volgden elkaar op en het was een verrassing als er n keer werd gezegd, je hebt niks kom over een half jaar maar weer terug, maar dan was het meteen weer raar en had ik weer wat! Verstandkiezen heb ik vanwege de angst bij n kaakchirurg onder narcose eruit laten halen en ook voor een wortelpuntonststeking bij een kaakchirurg beland. Deze moest eerst een drain aanbrengen in het abces, heb ondanks de 5 spuiten het hele ziekenhuis bijeen geschreeuwd en toen was de maat vol! Om een heel lang verhaal korter te maken, uiteindelijk was de angst zo groot dat ik bij de Amaliakliniek behandeld ben onder narcose, wat een uitkomst voor mensen zoals ik! Maar nu ong 10 jaar later heb ik bij dezelfde kliniek alles wat ik nog in mijn mond had moeten laten trekken (2,5 weken geleden) en heb ik dus nu een nood gebit! Wat was die eerste anderhalve week een hel! Absoluut geen wondpijn maar ondergebit zat uiteraard los wat zorgde voor snij- en drukpunt en uiteraard afte-achtige blaren! Na anderhalve week mocht er een softliner in maar ik bleef onderin achteraan pijn houden, toen bleek dat er een splinter zat die ze er niet uit kregen en randje van het kaakbot kwam door t tandvlees heen, moest ik s middags weer terugkomen om dat onder verdoving weg te laten halen! Ohohoh wat baalde ik, denk je van alle ellende af te zijn en dan krijg dat weer! Maar goed, wat moet moet, dus met kiloos lood in de schoentjes weer terug! Na 2 pijnlijke spuiten, ongecontrolleerd bibberen en n hechting rijker weer naar huis!
Toen verdoving uitgewerkt was, had ik heel weinig nog, dat was wel fijn, maar 5 dagen later begon t weer op het zelfde plekje (dit was afgl zaterdag), maar gelukkig had ik al een afspr staan voor vandaag voor een nieuwe softliner!
En nu........pijnloos! Eindelijk!
Dit was mijn verhaal, een kunstgebit is niet je van het, maar ik begin er nu toch wel blij mee te worden en noooooooooit geen nare behandelingen meer bij de tandarts!
Groetjes Lexie
De jaren volgden elkaar op en het was een verrassing als er n keer werd gezegd, je hebt niks kom over een half jaar maar weer terug, maar dan was het meteen weer raar en had ik weer wat! Verstandkiezen heb ik vanwege de angst bij n kaakchirurg onder narcose eruit laten halen en ook voor een wortelpuntonststeking bij een kaakchirurg beland. Deze moest eerst een drain aanbrengen in het abces, heb ondanks de 5 spuiten het hele ziekenhuis bijeen geschreeuwd en toen was de maat vol! Om een heel lang verhaal korter te maken, uiteindelijk was de angst zo groot dat ik bij de Amaliakliniek behandeld ben onder narcose, wat een uitkomst voor mensen zoals ik! Maar nu ong 10 jaar later heb ik bij dezelfde kliniek alles wat ik nog in mijn mond had moeten laten trekken (2,5 weken geleden) en heb ik dus nu een nood gebit! Wat was die eerste anderhalve week een hel! Absoluut geen wondpijn maar ondergebit zat uiteraard los wat zorgde voor snij- en drukpunt en uiteraard afte-achtige blaren! Na anderhalve week mocht er een softliner in maar ik bleef onderin achteraan pijn houden, toen bleek dat er een splinter zat die ze er niet uit kregen en randje van het kaakbot kwam door t tandvlees heen, moest ik s middags weer terugkomen om dat onder verdoving weg te laten halen! Ohohoh wat baalde ik, denk je van alle ellende af te zijn en dan krijg dat weer! Maar goed, wat moet moet, dus met kiloos lood in de schoentjes weer terug! Na 2 pijnlijke spuiten, ongecontrolleerd bibberen en n hechting rijker weer naar huis!
Toen verdoving uitgewerkt was, had ik heel weinig nog, dat was wel fijn, maar 5 dagen later begon t weer op het zelfde plekje (dit was afgl zaterdag), maar gelukkig had ik al een afspr staan voor vandaag voor een nieuwe softliner!
En nu........pijnloos! Eindelijk!
Dit was mijn verhaal, een kunstgebit is niet je van het, maar ik begin er nu toch wel blij mee te worden en noooooooooit geen nare behandelingen meer bij de tandarts!
Groetjes Lexie