Hallo allemaal. Mijn naam is Joost en ik ben 32 jaar.
Ik kan een heel verhaal gaan ophangen maar laat ik proberen het zo kort mogelijk te houden.
Ik heb EXTREME sociale fobie, pleinvrees, straatvrees en noem het allemaal maar op. Het is zo extreem dat ik al 5 jaar lang niet buiten ben geweest. Boodschappen enzo word voor mij gedaan aangezien ik met iemand samenwoon.
Nu is het zo dat ik al 4 jaar lang met een afgebroken voortand rondloop en de tand ernaast zit ook een gat in. Aangezien alleen mijn huisgenoot dit zag was het niet noodzakelijk om heen te gaan. De angst is gewoon te groot. Ik zou ooit wel heenmoeten natuurlijk maar het HOEFDE nog niet zozeer.
Nu is het zo dat mijn thuissituatie na 5 jaar is veranderd. Zonder al teveel details: Het komt erop neer dat we nu dus mensen over de vloer krijgen dagelijks. Mijn huisgenoot is ook ziek geworden en kan er weinig meer op uit. De mensen die langskomen weten dat ik een voortand mis. Maar ik durft het niet te laten zien door schaamte en dus sta ik constant onder stress.
Ik moet mijn mond constant verbergen gedurende de dag. Ik haal allerlei capriolen uit om mijn gebit maar te verbergen. Zo praat ik soms bijvoorbeeld met een tandenstoker in mijn mond zodat mijn mond niet te ver opengaat. Of ik ga douchen als er iemand langskomt en dan ga ik daarna maar naar mijn kamer. Avondeten kan ik niet met mensen erbij (ze eten soms mee) zelfs gewoon op de bank zitten is bijna niet te doen. Ik kan mijn hand wel voor mijn mond houden en praten. Maar ik merk dat mensen het ongemakkelijk beginnen te vinden en dat voelt heel naar. Ik krijg nu in huis hetzelfde gevoel van angst als dat ik buiten zou krijgen.
Als een soort paniek reactie en laatste redmiddel heb ik geprobeerd om er zelf wat aan te doen. Ik heb de tand nog, dus ik heb met lijm enzo lopen klooien. Ik heb ook online gekeken naar oplossingen zoals tijdelijke neptanden of wat dan ook. Ik weet niet wat ik moet doen.
Ik wil alleen maar normaal kunnen praten als er mensen zijn. Als het echt niet anders kan dan moet ik zeer binnenkort heen en dat idee alleen al maakt me doodsbang, omdat de situatie ineens uit het niets is veranderd. Het is te snel gegaan. Het idee om bijvoorbeeld volgende week al heen te moeten...ik bedoel ik heb ook al gedacht aan zelfmoord. Niet dat ik dat zou doen, maar zo GROOT is mijn angst. Ik moet voor het eerst in 5 jaar weer naar buiten en dan ook nog meteen naar de tandarts. En ik schaam me rot voor mijn gebit.
Nu heb ik het er met mijn huisgenoot over gehad. Hij zei dat hij het begreep maar dat hij ook niks aan de situatie kan doen.
Nu kwam hijzelf met een soort van oplossing. Als ik echt zo bang was, dan zou hij de eerstvolgende keer als hij naar de tandarts moet (26 Augustus geloof ik) even vragen of er mischien ook een (tijdelijke) oplossing is zodat ik van afstand geholpen zou kunnen worden.
Hij dacht dat ik mischien thuis zou kunnen "happen" in zo'n klei ding ofzo, zodat ik mischien een plaatje op maat ofzo kan krijgen. Maar aangezien de tand niet compleet is afgebroken en aangezien de tand ernaast ook een gat aan de zijkant heeft...lijkt een plaatje me niet te helpen.
Wat ik wel heb gezien online zijn van die soort...tja wat zijn het? Schildjes zeg maar. Een complete rij voortanden en kiezen die naar je eigen tanden worden gemaakt nadat je hebt gehapt (thuis) en dan kan je het gewoon opsturen. Ze sturen het dan op en dan zou het moeten passen. Dat ik er niet mee kan eten geeft niet. Ik wil gewoon normaal door huis kunnen lopen.
Is er een mogelijkheid voor tandartsen om iets te kunnen doen van afstand in dit soort gevallen?
Nogmaals. Als het echt, echt, echt, echt, echt niet anders kan dan moet ik gewoon heen. Maar ik ben zo bang dat ik gewoon wat meer tijd nodig heb. Er zou toch wel een tijdelijke simplele zijn oplossing voor zoiets als dit? In principe zijn het alleen de twee voortanden. Dat moet toch wel te camoufleren zijn zonder echte ingrepen zoals een brug plaatsen ofzo?
Sorry voor dit lange verhaal. Moest echt mijn ei even kwijt. Ik ben zo bang.
Ik hoop dat het mischien op afstand te regelen valt. Bedankt bii voorbaat voor informatie.
Ik kan een heel verhaal gaan ophangen maar laat ik proberen het zo kort mogelijk te houden.
Ik heb EXTREME sociale fobie, pleinvrees, straatvrees en noem het allemaal maar op. Het is zo extreem dat ik al 5 jaar lang niet buiten ben geweest. Boodschappen enzo word voor mij gedaan aangezien ik met iemand samenwoon.
Nu is het zo dat ik al 4 jaar lang met een afgebroken voortand rondloop en de tand ernaast zit ook een gat in. Aangezien alleen mijn huisgenoot dit zag was het niet noodzakelijk om heen te gaan. De angst is gewoon te groot. Ik zou ooit wel heenmoeten natuurlijk maar het HOEFDE nog niet zozeer.
Nu is het zo dat mijn thuissituatie na 5 jaar is veranderd. Zonder al teveel details: Het komt erop neer dat we nu dus mensen over de vloer krijgen dagelijks. Mijn huisgenoot is ook ziek geworden en kan er weinig meer op uit. De mensen die langskomen weten dat ik een voortand mis. Maar ik durft het niet te laten zien door schaamte en dus sta ik constant onder stress.
Ik moet mijn mond constant verbergen gedurende de dag. Ik haal allerlei capriolen uit om mijn gebit maar te verbergen. Zo praat ik soms bijvoorbeeld met een tandenstoker in mijn mond zodat mijn mond niet te ver opengaat. Of ik ga douchen als er iemand langskomt en dan ga ik daarna maar naar mijn kamer. Avondeten kan ik niet met mensen erbij (ze eten soms mee) zelfs gewoon op de bank zitten is bijna niet te doen. Ik kan mijn hand wel voor mijn mond houden en praten. Maar ik merk dat mensen het ongemakkelijk beginnen te vinden en dat voelt heel naar. Ik krijg nu in huis hetzelfde gevoel van angst als dat ik buiten zou krijgen.
Als een soort paniek reactie en laatste redmiddel heb ik geprobeerd om er zelf wat aan te doen. Ik heb de tand nog, dus ik heb met lijm enzo lopen klooien. Ik heb ook online gekeken naar oplossingen zoals tijdelijke neptanden of wat dan ook. Ik weet niet wat ik moet doen.
Ik wil alleen maar normaal kunnen praten als er mensen zijn. Als het echt niet anders kan dan moet ik zeer binnenkort heen en dat idee alleen al maakt me doodsbang, omdat de situatie ineens uit het niets is veranderd. Het is te snel gegaan. Het idee om bijvoorbeeld volgende week al heen te moeten...ik bedoel ik heb ook al gedacht aan zelfmoord. Niet dat ik dat zou doen, maar zo GROOT is mijn angst. Ik moet voor het eerst in 5 jaar weer naar buiten en dan ook nog meteen naar de tandarts. En ik schaam me rot voor mijn gebit.
Nu heb ik het er met mijn huisgenoot over gehad. Hij zei dat hij het begreep maar dat hij ook niks aan de situatie kan doen.
Nu kwam hijzelf met een soort van oplossing. Als ik echt zo bang was, dan zou hij de eerstvolgende keer als hij naar de tandarts moet (26 Augustus geloof ik) even vragen of er mischien ook een (tijdelijke) oplossing is zodat ik van afstand geholpen zou kunnen worden.
Hij dacht dat ik mischien thuis zou kunnen "happen" in zo'n klei ding ofzo, zodat ik mischien een plaatje op maat ofzo kan krijgen. Maar aangezien de tand niet compleet is afgebroken en aangezien de tand ernaast ook een gat aan de zijkant heeft...lijkt een plaatje me niet te helpen.
Wat ik wel heb gezien online zijn van die soort...tja wat zijn het? Schildjes zeg maar. Een complete rij voortanden en kiezen die naar je eigen tanden worden gemaakt nadat je hebt gehapt (thuis) en dan kan je het gewoon opsturen. Ze sturen het dan op en dan zou het moeten passen. Dat ik er niet mee kan eten geeft niet. Ik wil gewoon normaal door huis kunnen lopen.
Is er een mogelijkheid voor tandartsen om iets te kunnen doen van afstand in dit soort gevallen?
Nogmaals. Als het echt, echt, echt, echt, echt niet anders kan dan moet ik gewoon heen. Maar ik ben zo bang dat ik gewoon wat meer tijd nodig heb. Er zou toch wel een tijdelijke simplele zijn oplossing voor zoiets als dit? In principe zijn het alleen de twee voortanden. Dat moet toch wel te camoufleren zijn zonder echte ingrepen zoals een brug plaatsen ofzo?
Sorry voor dit lange verhaal. Moest echt mijn ei even kwijt. Ik ben zo bang.
Ik hoop dat het mischien op afstand te regelen valt. Bedankt bii voorbaat voor informatie.
Hoi Joost,
Okee luister, ik snap je angst, realiseer je alleen dat deze angst een illusie is. De tandarts gaat niets aan je gebit doen als je een plaatje krijgt, en je kunt naar een ziekenhuis waar ze een angsttandarts hebben, of ga goed zoeken op google en lees de reviews, je hebt iemand nodig die je geruststelt. Dus als je gaat geef telefonisch dit aan bij de receptionist dan zal diegene de tandarts van te voren informeren. Ik weet niet maar dit lijkt me geen leven zo. Elk mens heeft sociaal contact nodig.. maar ik snap dat je al lange tijd in een diep dal zit.
Je gaat een plaatje geweldig vinden, het zit ook nog is comfortabel. En het mooie is er hoeft niets aan je gebit gedaan te worden, behalve de afdruk, geheel pijnloos.
Als ik je verhaal zo lees lijkt het me verstandig om toch echt contact en hulp te zoeken, desnoods online, therapeut via Skype. Leg je verhaal uit en ze kunnen je helpen.
Sociale angst komt vaak voor uit trauma's uit het verleden. Als je dat plaatje hebt kun je eindelijk weer je mond laten zien, besef goed dat het niet langer zo kan, laat desnoods je huisgenoot bellen voor je afspraak en leg je verhaal uit aan diegene zodat zij het kunnen vertellen en ga met een vriend of familielid naar de tandarts, samen sta je sterker.
Ik heb maar een advies: Laat