Beste lezer,
Zoals u kunt zien is dit best een lang verhaal.
Toch hoop ik dat u de moeite wilt nemen het te lezen.
Ik heb geprobeerd om het verloop van mijn behandeling zo duidelijk mogelijk op te schrijven,in de hoop dat iemand hier iets in herkent en hierop wil reageren.
Twee maanden geleden zijn er bij mij twee kiezen getrokken,links- en rechtsboven.
Bij beide extracties heeft zich een antrumperforatie voorgedaan.
Van de linker kies bleef er een wortelpuntje achter waarvan de tandarts, na een kwartier peuteren,heeft besloten het te laten zitten.
Beide wonden werden gedicht met een sponsje en gehecht.
Van de rechterkant heb ik ,anders dan een beetje een vieze smaak,geen verdere hinder ondervonden.
Met de linkerkant daarentegen is het niet zo goed gegaan.
Binnen een week zat ik weer bij de tandarts omdat het ´niet goed voelde en ik het idee had dat er pus uit de wond kwam.
De tandarts dacht dat de hechting niet goed zat en heeft deze eruit geknipt.
Bij de snuitproef ontsnapte er geen lucht,dus zou de perforatie alweer goed dicht zijn gegroeid.
Voor de zekerheid(en ook om de pussmaak te verdoezelen) ben ik daarna gaan spoelen met Corsodyl.
Na het verwijderen van de hechting kon ik met mijn tong voorzichtig de wond verkennen en voelde ik iets vreemds.
Ik kan dit het beste omschrijven als een soort ´ballonnetje´ dat uit de wond leek te komen.
Dit zat ook aan de zijkant,tot waar het tandvlees overgaat naar de wang.
Later begon ik hier ook last van te krijgen bij het lopen.Ik voelde het bij elke stap.
Dames zullen begrijpen wat ik bedoel als ik het gevoel vergelijk met sporten zonder deugdelijke BH.
Ik begon me nu toch wel zorgen te maken en ben daarom weer gezien door een tandarts.
Last van koorts,roodheid,zwelling en een kloppend gevoel had ik niet.
Een ontsteking kon het dus niet zijn.
Volgens haar was het geen pus dat uit de wond kwam,maar gewoon een beetje viezigheid en plaque wat door speekselvloed meer leek te zijn dan de hoeveelheid werkelijk was.
Ze heeft de wond gespoeld met peroxide,aangelengd met water.
Ook vond ze dat de wond wel goed herstelde en dat ik me geen zorgen hoefde te maken,al zei ze wel (enigszins geamuseerd) tegen de assistente dat het wel wat op een moerbei leek.
Een paar dagen later begonnen er splinters uit de wond te komen,waarvan de grootste zo´n 5x7 mm was en kreeg ik last van een naar,trekkerig gevoel bij het slikken.
Dat gevoel heeft niet lang geduurd en was ook van het ene op het andere moment verdwenen.
Maar ook precies vanaf dat moment begon die viezigheid die ik eerder noemde uit mijn neus te komen!
Erg vervelend,omdat ik vanwege de antrumperforatie mijn neus nog niet mocht snuiten en liever ook niet ophalen.
Ik rook de hele dag door een vieze geur,vooral bij het uitademen door de neus.
Ik heb daarom de tandarts gebeld,maar zolang ik geen klachten had die konden wijzen op sinusitis hoefde ik me geen zorgen te maken.
Op 6 juni jl ben ik weer gezien.
Die afspraak was eigenlijk bedoeld voor de extractie van twee voortanden en een snijtand,maar dat zag ik op dat moment echt niet zitten!Ik had er geen vertrouwen in zolang ik nog last had van de vorige keer.
De tandarts heeft de wond met de zgn ´moerbei´ opnieuw onderzocht en ze vond dat het er toch echt goed uitzag.
Van die viezigheid uit mijn neus dacht ze dat dat heel goed afkomstig zou kunnen zijn van een afzonderlijk proces in de neus.
Dat hoefde dus niet in verband te staan met de genezing van de wond.
We zijn nu ruim een maand verder en nog steeds heb ik bij vlagen last van die vieze geur en viezigheid.
Dat loopt gelukkig niet meer uit mijn neus,maar nu regelrecht de keelholte in.Nog steeds niet erg prettig,maar een stuk aangenamer dan de hele dag met een smerig zakdoekje onder de neus te moeten zitten.
De moerbei lijkt sindsdien iets groter te zijn geworden.
Het voelt week aan,heeft een donkerrode kleur,lijkt te bestaan uit verschillende ´kwabjes´ en lijkt niet vast te zitten aan het omringende tandvlees.Ik kan het met mijn tong gemakkelijk heen en weer duwen.
Ik kan met die kant ook geen voedsel kauwen,wat een extra belasting betekent voor de kiezen aan de andere kant,en dat merk ik dan ook duidelijk.Ook het spalkje aan de achterzijde van mijn ondertanden is zelfs losgeraakt door overbelasting.
De afspraak om de voortanden te trekken en een plaatje te plaatsen is verzet naar 15 augustus.
Maar ik ben het vertrouwen nu echt kwijt!!! Ik durf niet meer!
Ik ben bang dat ik dan nóg een aantal maanden niet normaal zal kunnen eten en last zal hebben.
Maar bovenal voel ik me niet gehoord en met een kluitje in het riet gestuurd.
Ik worstel niet alleen met de fysieke aspecten maar zeker ook met het beschadigde vertrouwen in mijn tandarts en de angst voor wat mij(voor mijn gevoel)nog meer boven het hoofd hangt.
Hoe lang kan het duren eer ik hiermee klaar ben?
Komt dit echt vanzelf goed?
En is het wel verstandig om de voortanden te trekken zolang dit nog speelt?
Hoe groot is de kans dat iets dergelijks zich daar opnieuw voordoet?
Ik hoop dat iemand iets in mijn verhaal herkent en hier wil reageren.
Bij voorbaat dank.
Met vriendelijke groet,
Yantina
Zoals u kunt zien is dit best een lang verhaal.
Toch hoop ik dat u de moeite wilt nemen het te lezen.
Ik heb geprobeerd om het verloop van mijn behandeling zo duidelijk mogelijk op te schrijven,in de hoop dat iemand hier iets in herkent en hierop wil reageren.
Twee maanden geleden zijn er bij mij twee kiezen getrokken,links- en rechtsboven.
Bij beide extracties heeft zich een antrumperforatie voorgedaan.
Van de linker kies bleef er een wortelpuntje achter waarvan de tandarts, na een kwartier peuteren,heeft besloten het te laten zitten.
Beide wonden werden gedicht met een sponsje en gehecht.
Van de rechterkant heb ik ,anders dan een beetje een vieze smaak,geen verdere hinder ondervonden.
Met de linkerkant daarentegen is het niet zo goed gegaan.
Binnen een week zat ik weer bij de tandarts omdat het ´niet goed voelde en ik het idee had dat er pus uit de wond kwam.
De tandarts dacht dat de hechting niet goed zat en heeft deze eruit geknipt.
Bij de snuitproef ontsnapte er geen lucht,dus zou de perforatie alweer goed dicht zijn gegroeid.
Voor de zekerheid(en ook om de pussmaak te verdoezelen) ben ik daarna gaan spoelen met Corsodyl.
Na het verwijderen van de hechting kon ik met mijn tong voorzichtig de wond verkennen en voelde ik iets vreemds.
Ik kan dit het beste omschrijven als een soort ´ballonnetje´ dat uit de wond leek te komen.
Dit zat ook aan de zijkant,tot waar het tandvlees overgaat naar de wang.
Later begon ik hier ook last van te krijgen bij het lopen.Ik voelde het bij elke stap.
Dames zullen begrijpen wat ik bedoel als ik het gevoel vergelijk met sporten zonder deugdelijke BH.
Ik begon me nu toch wel zorgen te maken en ben daarom weer gezien door een tandarts.
Last van koorts,roodheid,zwelling en een kloppend gevoel had ik niet.
Een ontsteking kon het dus niet zijn.
Volgens haar was het geen pus dat uit de wond kwam,maar gewoon een beetje viezigheid en plaque wat door speekselvloed meer leek te zijn dan de hoeveelheid werkelijk was.
Ze heeft de wond gespoeld met peroxide,aangelengd met water.
Ook vond ze dat de wond wel goed herstelde en dat ik me geen zorgen hoefde te maken,al zei ze wel (enigszins geamuseerd) tegen de assistente dat het wel wat op een moerbei leek.
Een paar dagen later begonnen er splinters uit de wond te komen,waarvan de grootste zo´n 5x7 mm was en kreeg ik last van een naar,trekkerig gevoel bij het slikken.
Dat gevoel heeft niet lang geduurd en was ook van het ene op het andere moment verdwenen.
Maar ook precies vanaf dat moment begon die viezigheid die ik eerder noemde uit mijn neus te komen!
Erg vervelend,omdat ik vanwege de antrumperforatie mijn neus nog niet mocht snuiten en liever ook niet ophalen.
Ik rook de hele dag door een vieze geur,vooral bij het uitademen door de neus.
Ik heb daarom de tandarts gebeld,maar zolang ik geen klachten had die konden wijzen op sinusitis hoefde ik me geen zorgen te maken.
Op 6 juni jl ben ik weer gezien.
Die afspraak was eigenlijk bedoeld voor de extractie van twee voortanden en een snijtand,maar dat zag ik op dat moment echt niet zitten!Ik had er geen vertrouwen in zolang ik nog last had van de vorige keer.
De tandarts heeft de wond met de zgn ´moerbei´ opnieuw onderzocht en ze vond dat het er toch echt goed uitzag.
Van die viezigheid uit mijn neus dacht ze dat dat heel goed afkomstig zou kunnen zijn van een afzonderlijk proces in de neus.
Dat hoefde dus niet in verband te staan met de genezing van de wond.
We zijn nu ruim een maand verder en nog steeds heb ik bij vlagen last van die vieze geur en viezigheid.
Dat loopt gelukkig niet meer uit mijn neus,maar nu regelrecht de keelholte in.Nog steeds niet erg prettig,maar een stuk aangenamer dan de hele dag met een smerig zakdoekje onder de neus te moeten zitten.
De moerbei lijkt sindsdien iets groter te zijn geworden.
Het voelt week aan,heeft een donkerrode kleur,lijkt te bestaan uit verschillende ´kwabjes´ en lijkt niet vast te zitten aan het omringende tandvlees.Ik kan het met mijn tong gemakkelijk heen en weer duwen.
Ik kan met die kant ook geen voedsel kauwen,wat een extra belasting betekent voor de kiezen aan de andere kant,en dat merk ik dan ook duidelijk.Ook het spalkje aan de achterzijde van mijn ondertanden is zelfs losgeraakt door overbelasting.
De afspraak om de voortanden te trekken en een plaatje te plaatsen is verzet naar 15 augustus.
Maar ik ben het vertrouwen nu echt kwijt!!! Ik durf niet meer!
Ik ben bang dat ik dan nóg een aantal maanden niet normaal zal kunnen eten en last zal hebben.
Maar bovenal voel ik me niet gehoord en met een kluitje in het riet gestuurd.
Ik worstel niet alleen met de fysieke aspecten maar zeker ook met het beschadigde vertrouwen in mijn tandarts en de angst voor wat mij(voor mijn gevoel)nog meer boven het hoofd hangt.
Hoe lang kan het duren eer ik hiermee klaar ben?
Komt dit echt vanzelf goed?
En is het wel verstandig om de voortanden te trekken zolang dit nog speelt?
Hoe groot is de kans dat iets dergelijks zich daar opnieuw voordoet?
Ik hoop dat iemand iets in mijn verhaal herkent en hier wil reageren.
Bij voorbaat dank.
Met vriendelijke groet,
Yantina