Wat mag je verwachten van de dienstdoende tandarts

De tandarts kan je altijd bellen als je last (een pijn/spoedklacht) hebt. Maarrrr na 5 uur en in de weekenddienst en in de vakantie krijg je de automatische telefoonbeantwoorder aan de telefoon. Hierop krijg je te horen welk telefoonnummer je moet bellen om de dienstdoende tandarts te bereiken.
In sommige praktijken wordt er ook 's avonds gewerkt, maar doorgaans wordt er om 5 uur 'de band erop gezet'.
De dienstdoende tandarts is verplicht om je te helpen. Ze moeten hun nest uitkomen als dat nodig is.

Dit klopt dus niet helemaal....
In de eerste plaats is het afhankelijk van wat de tandartsen in de regio met elkaar hebben afgesproken.

In de tweede plaats: De basis is NOODHULP.
Over het algemeen is het zo geregeld dat bij afwezigheid van de eigen tandarts er altijd een waarnemer beschikbaar is in de vorm van een eigen waarnemer (meestal tijdens vakanties en afwezigheid op doordeweekse dagen) of de spoedgevallendienst (meestal dus weekenden en feestdagen).

Overdag (ook in het weekend en op feestdagen tijdens enkele spreekuren) is er eigenlijk sprake van algemene waarneming, dus ook uitgevallen vullingen, losse kronen vastzetten , drukplekken voor proteses verhelpen en dat soort "algemene" zaken.
Na 17.oo, buiten de spreekuren in het weekend en op feestdagen is er sprake van bereikbaarheid voor noodhulp, dus ongevallen, nabloedingen en acute ernstige pijnklachten.
Met name dit laatste punt is een grijs gebied, maar het is zeker niet zo dat de tandarts voor alles maar het bed uit gebeld mag/kan worden!

Helaas is mijn eigen ervaring, en ook van vele collegae , ook nog eens dat wanneer je dan toch midden in de nacht het bed uitkomt hiervoor de patient vaak niet eens meer komt en ook niet het fatsoen heeft dit te melden!! (is mij en enkele naburige collegae vaker wel dan niet overkomen!) dan bedenk je je als tandarts dus wel 2 keer om dit nog een keer aan te gaan, terwijl je eigen patienten van je verwachten dat je de volgende dag wel fris bent om hen ten dienste te zijn...Tevens blijkt uit ervaring dat de meeste klachten `s avonds/`s nachts geen echte spoedklachten zijn. Of ze zijn al eerder in de week/op de dag begonnen, of ze zouden goed te onderdrukken zijn met een pijnstiller.
En hulp midden in de nacht kan zich eventueel beperken tot het voorschrijven van een goede pijnstiller, om de echte behandeling gewoon overdag en/of bij de eigen tandarts plaats te laten vinden.

Veel patienten denken helaas nog steeds ten onrechte dat de spoedgevallendienst een soort 24 uurs AH is (of Super de Boer, we mogen natuurlijk geen reclame maken..) voor pijnklachten.. Dit is dus zeker niet zo!

Daarnaast mag een spoedtandarts eigenlijk geen irreversibele behandelingen doen! Het gaat echt alleen om (tijdelijk) verhelpen van de pijn! Zelfs het trekken van kiezen ook al staat de patient zelf erop en tekenen ze er zelfs voor mag eigenlijk niet! (verstandkiezen en echt slechte kiezen waar geen enkele twijfel over is dat het eruit moet vallen hier natuurlijk niet onder, maar de laatste categorie hoort dus niet in de avond/nachtdienst thuis, want het probleem is al langer bekend!)

Verbaasd me dat het vastzetten van een losse kroon vastzetten spoedhulp is, ja als de volgende dag op vakantie moet of zo, maar een nachtje of weekend langer, daar vloeit toch geen "bloed" [figuurlijk] uit.

Zelf heb ik het de afgelopen 15 jaar 1 maal in een weekend gebruikt na een WKB, waar drukpijn onder de noodvulling was ontstaan. (even ontluchten dus).

Sorry, ben niet helemaal duidelijk geweest..

Op feestdagen en in weekenden draait er een ""waarnemingsdienst"" overdag, meestal 1 of 2x een spreekuur per dag. Dit is voor allerhande ongemakken zolas bv losse kronen. Dit is een inloopspreekuur wat op de band wordt aangekondigd (tenminste in onze waarneemgroep) dus daar wordt ook geen selectie toegepast. Soms sta je wel raar te kijken waar mensen voor komen ja, maar dat hoort er een beetje bij. Heb ik bij eigen patienten ook nog steeds wanneer die zich melden met iets wat ze zelf als spoed beschouwen. Meestal is men eigenlijk alleen maar ongerust dat het wellicht erger wordt. Dan zie ik liever iemand zaterdag om 12.00u dan om 24.oou als het alsnog uit de hand is gelopen omdat er te lang gewacht is...

Na 17.00u, maakt eigenlijk niet uit doordeweek, weekend of feestdag is er een SPOEDgevallendienst. Dus inderdaad ongevallen en nabloedingen en acute klachten (ACUTE!!) die van een zodanige aard zijn dat er niet lang(er) met behandeling gewacht kan worden. Ook hier is natuurlijk weer veel afhankelijk van de perceptie van de patient, en ook het tijdstip dat er gebeld wordt. Je staat er om 3.00u of 4.00u in de nacht toch anders tegenover dan om 22.00u in de avond....

Hai,

Ik moest eens naar de noodarts omdat ik veel pijn had in mijn kies. Dus ik bel 's avonds rond 2000 (de pijnscheuten kwamen pas na het eten op) en de dienstdoende tandarts doet erg bot omdat ik eerder had moeten bellen want ik wist wel eerder dat ik pijn had en zegt uiteindelijk; "vooruit, kom dan maar". Ik voelde me erg ongemakkelijk want ik had al het gevoel dat ik hem stoorde en daar kreeg ik ook nog eens een bevestiging voor. Bij aankomst begroette de tandarts me niet eens en deed naar mijn mening behoorlijk arrogant. Ik ga zitten in de stoel en trek mijn mond los. De tandarts gelooft me nog steeds niet totdat hij een watje gedrenkt in een bepaald goedje tegen de betreffende kies houdt en ik in elkaar klap van de pijn. De tandarts schrok hierdoor ook en ging meteen een foto maken waarop zelfs ik een vlek onder mijn kies kon herkennen. Een ontsteking, dus een WKB.
Ik vind het niet normaal hoe ik door deze tandarts ben behandeld en vaak kunnen slachtoffers zoals mij hierover nergens terecht. Ik had heel graag eerder willen bellen als ik ook de middelen had om vroegtijdig te bepalen wat er aan de hand was. Dit was een acuute ontsteking en dat heeft deze tandarts ook bevestigd. Ik voelde me heel erg bezwaard en heb zelfs hierdoor getwijfeld om de afspraak af te zeggen zodat ik het mijn eigen tandarts kon laten zien.

Wou ik ff kwijt.

Groetjes

wat ik al probeerde aan te geven: er is verschil tussen avond en nacht. Uiteindelijk neem je uiteraard wel altijd de telefoon op, om te beoordelen wat het probleem is. De meeste pijnklachten die onverwacht beginnen doen dit in de avond , inderdaad na het eten. als mensen dan direct bellen kunnen ze ook gewoon in de avond komen. Beschreven geval rond 20.00u is iemand die er geen zin in heeft gehad. Maar bedenk tevens dat avond/nachthulp voor andere zaken dan nabloeding of ongeval eigenlijk te beschouwen is als extra service. Een nacht opzitten van pijn is erg vervelend, maar in tegenstelling tot een forse nabloeding zijn er geen sterfgevallen uit te verwachten. Er zijn grote regio`s in de wereld (ook in west-europa) waar de nachtdienst zoals bij ons gewoon niet bestaat. In grote regio`s van scandinavie bv zal er een zeer lange reistijd aan vastzitten. En in zuid europa moet je ook maar hopen. Eigenlijk zijn we op dit punt in NL best wel verwend. Alles is relatief. Tevens zou het gewoon kunnen zijn dat de tandarts zelf misschien bv ziek was of door andere persoonlijke redenen even niet lekker in zijn vel zat . Voor iemand die ingeroosterd is voor dienst is het bijna niet mogelijk vervanging voor zichzelf te krijgen, dan moet er heel wat aan de hand zijn. Tandartsen zijn (echt waar!) ook maar mensen.

En natuurlijk wordt door de serieuze tandartsen ook serieus naar een klacht bekeken. Maar ook bij ons zijn er helaas rotte appels. En niet alles hoeft of kan daadwerkelijk ook direct behandeld te worden. Behandelen betekent ook niet altijd dat de pijn direct onder controle is.

Waar tandartsen en ook andere hulpverleners letterlijk en figuurlijk ziek van worden zijn de mensen die daadwerkelijk niet op komen dagen (ik las net dat 5% van de afspraken in ziekenhuizen bv niet nagekomen wordt, nb gewoon overdag!) en de figuren die om 4.00u in de nacht bellen, want ze komen nu uit de nachtdienst en hebben dus nu wel tijd...

Wat gewoon basis is en blijft: mensen met pijnklachten moeten hiermee zoveel mogelijk tijdig naar de eigen tandarts gaan, dus tijdens reguliere praktijkuren. Helaas geven nog steeds (zelfs steeds meer lijkt het..) mensen prioriteit aan eigen zaken zoals werk of het dagje uit, en houden zelf geen rekening de hulpverleners, maar verwachten, eisen soms zelfs dat er met hen wel rekening gehouden wordt o.a. mbt afspraaktijd e.d. Voor mij is spoed spoed, dat betekent dat iemand direct moet komen. wil hij/zij dat niet maar begint over een afspraak een paar uur later vanwegen werk of zo is het voor mij geen spoedklacht meer.

Begrijpelijk, de irritatie die hierboven staat verwoord. Echter, net als (tand)artsen zijn klanten ook mensen. De 5% die niet komt opdagen in een ziekenhuis....ach: mogen klanten ook een vergoeding eisen voor alle uren die zij nodeloos in een ziekenhuis zitten te wachten om vervolgens te horen dat de specialist of hen niet kan zien dan wel door de jongste bediende worden afgeblaft om vervolgens een foute operatie uitgevoerd te krijgen? Of voor alle keren dat een (tand)arts zich niet aan de normale menselijke omgangsregels houdt, zoals daar zijn: je voorstellen voordat je bijvoorbeeld in iemand gaat snijden? Met andere woorden: aan beide kanten zitten rotte appels, zowel bij de klanten als bij de hulpverleners. Die rotte appels ga je echt niet verbeteren, da's water naar de zee dragen. Wat ik dan ook het meest jammere en pijnlijke uit de hele reactie hierboven vind, is dat klaarblijkelijk alle leuke momenten met goede, trouwe, blije en loyale klanten (blijkbaar 95%) niet opwegen tegen de 5%. En dat geldt overigens zowel voor klanten als voor (tand)artsen.

Succes met genieten van de 95% goed :smt006
Traveller

ehhh even niet geod gelezen geloof ik: de 5% slaat op mensen in de ziekenhuizen die niet op komen dagen. Niet op komen dagen is iets anders dan wachten op een hulpverlener die er WEL is, en je WEL gaat helpen. En patienten mogen geen vergoeding eisen wanneer zij met vertraging wel geholpen worden, door wie dan ook, volgens mij maakt de patient (klant vind ik in deze echt een verkeerde term, je koopt geen CD of zo) de afspraak in eigenbelang namelijk vanwege zijn eigen medische klachten. en we klagen met zijn alle dat de medische zorh zo duur geworden is en dat er wachtlijsten zijn: daar is 5% van de bevolking dus in hoge mate verantwoordelijk voor. Overigens ben ik wel van mening dat wachttijden meestal veroorzaakt worden door een verkeerde planning, en vaak simpel vermeden kunnen worden.


En ik geniet met volle teugen van alle dankbare patienten die ik goed kan helpen , ook degenen in de spoeddienst die wel op komen dagen en ook daadwerkelijk een serieuze klacht hebben! Maar we hebben het wel over de spoeddienst, waar mij vandaag (dienst!) weer gebleken is dat mensen eigenlijk vooral aan zichzelf en de eigen planning denken. En boos zijn wanneer je niet bereid bent om een afspraak voor vanavond 21.00u met ze te maken (terwijl ze om 9.30u bellen met een klacht die al 2 dagen bestaat).

Ik heb het alleen over het geringe aantal die niet komen (overdag zal mij trouwens wordt wezen) wanneer je midden in de nacht rond 2.30U je bed uitkomt, naar de praktijk toegaat (15 min rijden) vervolgens een half uur zit te wachten, en vervolgens weer onverrichterzake terug naar huis kan. Ik weet niet hoe met met anderen gesteld is, maar ik slaap niet meer als ik zo actief geweest ben.

en dat is de reden waarom bij mij in ieder geval iemand een heel goed verhaal moet hebben om mij `s nachts zover te krijgen dat ik op deze wijze mijn nachtrust naar de filistijnen laat helpen . En dit gaat dus niet over de patienten die te goedertrouw daadwerkelijk acute ontstekingen krijgen, want daar moet gewoon wat aan gedaan worden.

De gemiddelde nederlander is op dit punt gewoonweg verwend en te veeleisend. Is mij vandaag ook weer gebleken uit een gesprek met een trauma-arts: op de eerste hulp in de ziekenhuizen is het niet veel anders, behalve dat patienten daar niet hoeven te betalen, maar de rekening naar de verzekeringen gaat (maar uiteindelijk ons allen dus wel geld kost via premies e.d.)

Misschien een idee als verzekeraars de door hun betaalde rekening naar de klant versturen? Dan krijgt de klant in ieder geval inzicht in de kosten. Ik ben het met u eens dat verrassend veel mensen de eigen planning als heilig zien en weigeren op enigerlei wijze rekening met een ander te houden. Wij zijn het er volgens mij ook over eens dat dit aan beide zijden van de stoel de uitzonderingen zijn. En nogmaals: sommige mensen breng je werkelijk nooit bij dat iedereen gewoon mens is, ongeacht het beroep of de opleiding die je hebt. Dat geldt voor klanten richting (tand)artsen en voor (tand)artsen richting klanten. Er is in beide groepen klaarblijkelijk een populatie actief die dat niet aan het verstand te peuteren is. Wat ik persoonlijk daar wel heel jammer aan blijf vinden, is dat je als goedwillende klant vaak wordt behandeld op voorhand als kwaadwillend. Het heeft mij - overigens ook met een trauma-arts - diverse keurige gesprekken en een juridische procedure nav een erkende foute operatie gekost voordat we zover waren dat hij begreep dat er ook nog een mens aan het te behandelen ding vast zat en dat hij toch werkelijk het te behandelen ding niet kon behandelen als hij ook niet even naar de mens erachter keek.

Wat betreft de patient als klant: gebruik het concept klant in ieder geval eens als denkmodel om naar de mensen in je stoel te kijken. Want dat haalt de afhankelijkheid uit de relatie en maakt de relatie gelijkwaardig.

Tot slot even ter verheldering voor mij. U schrijft: "je maakt de afspraak vanuit eigen belang vanwege eigen medische klachten". Impliceert dit dat als ik om hulp vraag, dat die hulp tegen iedere prijs door mij moet worden geaccepteerd? Dat mijn voorwaarden niet meer tellen? Dat ik geen keuzes meer mag maken en mijn gezond verstand, waarden en normen volledig in moet leveren om te worden geholpen? Betekent een vraag om hulp dat je als hulpverlener iedere fatsoensregel mag schenden en de klant daar niets van mag zeggen of vinden? Of snappen wij elkaar hier niet goed?

Traveller

daar snappen we elkaar blijkbaar niet goed nee...

De spoeddienst in de nachtelijke uren is bedoeld voor spoedeisende hulp, zoals nabloedingen en ongelukken.

Kiespijn of een losse kroon in het weekend is natuurlijk heel vervelend en de dienstdoende tandarts zal zeker bereid zijn u dat weekend te zien, maar het is onterecht te verwachten dat dit direct s'nachts wordt verholpen.

Met vriendelijke groet.

Dat je alleen met klachten die spoed eisen (boven staat al wat die zijn) langs moet komen is wel duidelijk.

Een beetje off topic nu:

Als u het woord hulpverlener gaat gebruiken, dan krijg ik meer assosiaties met vrijwilligerswerk (Leger des Heils) en die zijn gratis en tandartsen niet.

De opmerking van Traveller "...gebruik het concept klant in ieder geval eens als denkmodel..." is me dan ook uit het hart gegrepen.

Tandartsen verrichten een dienst en worden aan de uitgang gewoon betaald voor hun dienst. Het woord klant is beter op zijn plaats dan het woord patient, want in dat laatste zit meer afhankelijkheid opgesloten.

Veel handelingen bij tandartsen (ook bij cosmetische chirurgie bijv.) hebben niets met patient, maar "gewoon" met een klant - leverancier verhouding te maken. Er is al eens gezegd dat een TA een relatie opbouwt met zijn patienten, maar ik kan u verzekeren, dat je met klanten ook een relatie op kan en op moet bouwen.

Boven wordt ook gezegd, dat als de te lange wachttijd van een patient/klant betaald moet worden, de gezondheidzorg nog duurder wordt.
Het wachten kost de gemeenschap ook geld, want meestal wordt de gezondheidszorg bezocht in de tijd van de werkgever en die betaald nu de rekening.
Het verrekenen doet ook recht aan het rechtvaardigheids gevoel van de patient/klant. Het niet komen opdagen of te laat afzeggen betalen versus het te lang wachten.

Ik wil niet zeggen, dat de TA's die hier op het forum reageren zo niet denken, want die stellen zich door over allerlei zaken te praten zich al heel anders op.
Maar zodra het woord klant / leverancier valt, dan begint het toch lastig te worden.

Ruud

in relatie met topic: met patienten die in de spoeddienst komen bouw je geen relatie op, want die zie je eenmalig. Hetzelfde geldt nu eenmaal ook voor vele andere richtingen in de zorg. Patient (daar spreken we nu eenmaal gewoon over in de medische zorg, ik heb het niet over esthetisch/cosmetische tandheelkunde, wellicht dat daar de term klant wel beter op zijn plaats is) komt ook bij vele specialisten slechts enkele keren, tot de klacht opgelost/behandeld is, en dan klaar. Over het algemeen bouwen slechts huisartsen en tandartsen daadwerkelijk een langdurige relatie op, verder niet.

en over de term hulpverlener: meestal verlenen wij hulp, zoals tijdens een spoedgevallendienst, verhelpen van problemen aan het gebit (hoofdmoot van het werk!)en soms is het inderdaad dienstverlening (esthetisch/cosmetisch).

En over dan toch gebruik van de term klant als denkmodel: tja daar is denk ik oeverloos over te discussieren, de ene klant is ook de andere niet, en tandartsen verkopen nu eenmaal geen TV of scheerapparaat.
Om dus maar even de knuppel in het hoenderhok te gooien:
Klant is koning, maar ik ben keizer...

Knuppel ontvangen aan deze zijde :o Om in uw analogie te blijven: een keizer heeft onderdanen waar hij voor moet zorgen. Als hij dat niet naar voldoende wens van die onderdanen doet, dan zal hij vroeg of laat zijn heerschappij verliezen. Dat zie je in jullie wereld nu ook al gebeuren met het ontstaan van bijvoorbeeld Zelfstandige Behandel Centra. Daar wordt een nieuwe, klantgerichte visie op zorg in de praktijk gebracht. Een waarbij samenwerking tussen arts en klant centraal staat. Ieder vanuit zijn rol, positie en verantwoordelijkheid. Je wordt daar gewoon als mens erkend en gekend en niet als nummer of alleen als klacht. Zorg komt in samenspraak tot stand. Daar was het hoog tijd voor. Geen arts kan zelf oordelen wat het beste voor zijn klant is. Wel kan hij advies en overzicht geven en een gids zijn. Voor de goede orde, bij ZBCs gaat het echt niet alleen om cosmetische ingrepen, integendeel. Een orthopedisch chirurg of een gynaecoloog doen weinig cosmetisch...

Uw punt dat een tandarts in spoeddienst geen relatie met de klant opbouwt....niet mee eens (alweer niet :smt003). Je kunt namelijk wel een wereld van verschil maken in hoe je handelt ook al zie je iemand maar een keer. Zoals u zult begrijpen heb ik helaas royale negatieve medische ervaring opgedaan. Met dat in mijn rugzak kwam ik bij een van de artsen aan die je in principe maar een keer ziet voor behandeling. De opstelling van die man en hoe hij mij heeft behandeld, hebben voor mij het begin betekent van een lange tocht terug van volstrekte zorgmijder naar soms zorgvrager. Ik doe dat nog steeds niet vaak genoeg als het wel hard nodig is, maar ik ben in ieder geval onder weg. Geen idee of ik ooit weer een "normale" klant zal worden, maar de houdig van die arts die ik maar een maal zag heeft voor mij een wereld aan verschil betekent. Laat duidelijk zijn dat ik de arts in kwestie ook uitgebreid heb bedankt.

Dus ja, u bent wellicht keizer. Maar dat keizerschap moet je wel worden gegund. Daarnaast ben je als keizer te allen tijde een representant van een groep regeerders. In die representatieve functie kun je een positieve of een negatieve wereld van verschil maken, al zie je een onderdaan uit een ander keizerrrijk wellicht maar 1 keer.

Knuppel terug?

Traveller

ahh nu begrijp ik waar wij elkaar niet begrijpen!

Dat ik iemand maar 1x zie (of welke dienstdoende tandarts/arts dan ook) en dus geen relatie opbouw (want daar is meer tijd voor nodig) betekent dus niet per-se dat ik iemand dan slecht ga behandelen (bedoel ik zowel op medisch als persoonlijk gebied)!

Wat ik bedoel met "ik ben keizer" is dat ongeacht de relatieduur ik door geen enkele klant gedwongen kan worden behandelingen uit te voeren waar ik niet achter sta, of die ik vanwege welke reden dan ook niet mag doen. Ik bedoel ook dat binnen een vooraf overeengekomen kader ik degene ben die de noodzaak voor bepaalde zaken bepaalt (indicatie stellen heet dat), niet de klant (ik gebruik nu express de term klant , hoewel ik er dus niet achter sta, maar terminologie is relatief). Tevens ben in een situatie van een spoedgevallendienst ik degene die (naar de door klant geleverde informatie) de termijn bepaalt waarop het probleem verholpen kan of moet worden. De klant heeft hier dus geen grote invloed op het tijdstip. Wanneer ik bepaal dat men direct moet komen en men gaat roepen dat men nu niet kan, is het m.i. dus geen spoedklacht bv.

Quote: Dus ja, u bent wellicht keizer. Maar dat keizerschap moet je wel worden gegund. Daarnaast ben je als keizer te allen tijde een representant van een groep regeerders. In die representatieve functie kun je een positieve of een negatieve wereld van verschil maken, al zie je een onderdaan uit een ander keizerrrijk wellicht maar 1 keer.

ik zie dit niet als knuppel, hier ben ik het geheel mee eens! en zo ondervind ik dit ook mijn eigen praktijk en ik begrijp ook dat er velen zijn die hier helaas niet (geheel) naar handelen. Communicatie blijft de kern!

zoals u een rugzak heeft met medici die u naar uw mening niet goed/menswaardig hebben behandeld/bejegend, zo heb ik een rugzak met "klanten" die ditzelfde naar mij toe meenden te moeten doen. Gisterenmiddag helaas ook weer een voorbeeld van gehad...
en zo hebben we vanuit onze eigen situatie allebei gelijk en/of ongelijk! :smt003

Glashelder. Waarvoor dank. Ik geloof trouwens wel dat we hier een gezamenlijk onbedoeld een voorbeeld hebben neergezet van waar blijven communiceren, zoeken en luisteren toe kunnen leiden: een klant en een tandarts die het met elkaar eens zijn :smt026 ! En dat op een gewone maandagmiddag :smt040

Traveller

:smt041 :smt039

Bij partijen (hier tandarts / klant) die met elkaar in gesprek blijven, komt het meestal wel goed.

En ja of je het klant of patient noemt maakt an sich minder uit. Uiteindelijk gaat het er om hoe je met elkaar om gaat en klant drukt dat beter uit dan patient.
Ja ook bij eenmalige contacten dien je netjes met elkaar om te gaan. Op dat moment vertegenwoordig je het bedrijf van een collega.

Verder een TV of een scheerapparaat verkoper is geen tandarts, maar op die groep mensen hoeven we zeker niet neer te kijken. Eenieder doet het werk waar hij of zij voor geleerd of ervaring in heeft. Het hele samenstel aan beroepen/vakken hebben we met elkaar nodig in deze wereld. Respectvol met elkaar omgaan geldt door de hele linie, of we nu hebben over bijv. een vuilnisman, loodgieter, bakker, dokter of tandarts.

De kreet keizer, moeten we maar in beeldspraak nemen, want in het eggie is er volgens mij nog maar 1 keizer (Japan) in de wereld. De rest is weg of in het verleden verbannen naar eilanden en dat is denk niet de goede weg voor de tandarts.

Ruud

verbannen, nou er zijn er bij.... Maar dan moeten we eerlijk zijn, ken ik ook nog wel een paar ""klanten"" die meemogen :wink:

enne ... ik kijk zeker niet neer op verkopers van scheerapparatie,tv`s, op loodgieters, vuilnismannen etc. Ik zou zelf niet weten wat ik zonder ze moest. (zonder TV overleven we wel overigens, wordt je op het moment ook niet vrolijker van :( ...)
Maar wat medici doen(weer even in het algemeen) is gewoon niet te vergijken met andere dienstverleners (zijn we weer...) of commerciele instellingen.

Want zij hebben een resultaatverplichting, i.t.t. medici die een inspanningsverplichting hebben. Wij kunnen nu eenmaal niet altijd resultaten garanderen, en een lichaam is nu eenmaal ook geen auto of koelkast: nieuwe band erop of koelcel erin en klaar...

en ik snap nog steeds niet waarom de term klant in zou moeten houden dat er dan met zo`n persoon anders omgegaan moet worden dan met een patient.. uiteindelijk zijn het beiden...:MENSEN :D . alleen de reden van bezoek verschilt o.h.a. nogal (esthetisch/cosmetisch werk uitgezonderd.)

Jahaaa, maar dat schijnt voor een aantal dienstverleners in de zorg (gaan we weer, maar we zijn het vandaag al eerder eens geweest, dus wie weet vinden we in de semantiek van het geheel ook nog wel een gezamenlijke oplossing :smt008 ) heel erg moeilijk te zijn om te snappen. Omgekeerd lijkt het voor een aantal hulpzoekers ook heel erg moeilijk te zijn om te begrijpen dat de zorgverlener ook een mens is. En wat fijn om nou eindelijk eens te lezen dat zelfs een arts begrijpt dat een mens geen auto is. De meeste artsen die ik in mijn onfortuinlijke zorgervaringen ben tegengekomen hadden een beetje te beperkt denkraam om dat te kunnen snappen. Maar zie daar, er is hoop. Volgens mij beginnen we nu overigens wel zo'n beetje voor eigen parochie te preken, want ik denk dat we hier met een clubje aan het corresponderen zijn die het wel begrijpen. Vraag is dus: hoe bereiken we de potloden onder de mensen oftewel: degenen voor wie een ver oord wellicht een betere optie is :smt064 Iemand een nozele gedachte?

Je kan je er ook niet zo druk over maken, scheelt je veel gezeur in je hoofd.

En die eikel die mij uit me nest belde om te vertellen dat ie een stuk vulling kwijt was heb ik 's ochtends om 6.30 teruggebeld, hoe het ging. Hij was eerst pissig, daarna snapte die het denk ik wel toen ik 'm een fijne dag gewenst had.

Peter

:smt003 tja als de patienten nu ook nog eens gaan begrijpen dat wij geen automonteurs zijn..

Ja hoor ik wil best geloven, dat een tandarts geen automonteur is, maar een automonteur kan met evenveel passie een auto repararen als een de passie die een tandarts voor een mooie kroon heeft, waar hij met moeite een element heeft weten te behouden.

En bij automonteurs, zoals in elke beroepsgroep, heb je ook goede en slechte.

Als er vergelijkingen getrokken worden dan gaat het niet om het werk dat in een ander beroep gedaan wordt, maar eerder over een wijze van handelen.

Omdat je zelf nu het voorbeeld automonteur noemt, het autobedrijf zal eerder over iets wat minder goed gelukt is, gratis service verlenen dan dat bij de gezondheidzorg gebeurt. Daar moet je voor elk consult betalen.
En dat heeft niets te maken met dat een auto een ding is en er bij de gezondheidzorg een mens zit. Dat is een werkwijze.

Dat soort vergelijkingen zijn best te maken.

Uiteraard ga ik voor mijn gebit naar een tandarts. Voor elke aankoop of dienst naar de betreffende vakman.

Ik zal er overigens niet van opkijken, als we over een X aantal jaren bij de tandarts (of andere beroepen in de gezondheidzorg) geen mens maar een robot naast de TA zien die een deel van het werk overneemt. Om even door te gaan met vergelijkingen, auto's werden vroeger allemaal met de hand gemaakt en nu gebruiken ze daar voor een groot deel robots, die geven een constante kwaliteit)

Ruud

toch vind ik de met de hand gemaakte auto`s oha leuker (en mooier)..
Anders wordt het zo`n 13 uit een dozijn produkt.

Maar mijn opmerking was bedoeld als reactie op collega Rondel die in de nacht eruit gebeld wordt voor een gebroken vulling... Volgens mij belt niemand in de nacht naar zijn garage voor een beperkte reparatie die het gebruik van de auto verder niet belemmert...

en ik vind deze discussie nu heel erg een kant op gaan van
""ik wil gelijk hebben"" in plaats van goed met elkaar communiceren.

Quote:Omdat je zelf nu het voorbeeld automonteur noemt, het autobedrijf zal eerder over iets wat minder goed gelukt is, gratis service verlenen dan dat bij de gezondheidzorg gebeurt. Daar moet je voor elk consult betalen.
En dat heeft niets te maken met dat een auto een ding is en er bij de gezondheidzorg een mens zit. Dat is een werkwijze.

Integendeel, dit heeft er alles mee te maken, zoals door mij al verwoord: een medicus heeft een inspanningsverplichting, geen resultaatverplichting. Een garagebedrijf daarentegen heeft wel degelijk een resultaatverplichting, en moeten ook garantie geven op de uitgevoerde reparatie! Een oncoloog kan nu eenmaal geen garantie geven dat de tumor wegblijft! Bij een tandarts en een menselijk gebit is er heel erg de factor hoe iemand ermee omgaat. Mensen die slecht poetsen en dus veel gaatjes hebben doen het zichzelf aan. Mensen die roken en longkanker krijgen, tja die discussie is volgens mij allang een gepasseerd station. Mensen die te veel/vet eten en hartklachten krijgen... en ga zo maar door. Wat dat betreft zouden er m.i. meer kosten op de mensen zelf verhaald mogen worden als de medische problemen simpelweg komen door verwaarlozing van het eigen lichaam, en zelfs regelrecht mishandeling. Potje breken potje betalen..(deze opmerking zal ook wel weer wat losmaken denk ik...)
Jammer dat u dat essentiele verschil niet wilt of kunt begrijpen... :cry:

@ Peter: ik maak mij er niet druk om hoor, begin het net leuk te vinden..Ook al heeft deze discussie inmiddels niets meer te maken met het oorspronkelijk topic, die vraag is al uitgebreid beantwoord.

@Traveller: ik denk dat dit hele denkraam bij velen (aan beiden zijden van het bureau, tandartsstoel, operatietafel etc) mede veroorzaakt is door de huidige maatschappelijke ontwikkelingen.
Men is (in het algemeen) erg lang druk geweest (en nog steeds) met alle rechten die men heeft (of meent te hebben) en is daarbij even uit het oog verloren dat er ook nog zo iets als plichten bestaat (nogmaals:geldt voor beide zijden!).

druk druk druk, 24-uurs economie etc. We zijn er gewoon met z`n allen verantwoordleijk voor denk ik. We moeten met z`n allen beseffen dat we niet Remie zijn ("'alleen op de wereld") maar een radertje in het geheel.

Overigens kan ik mij bij sommige takken van sport en bij sommige hulp (dienst?)verlenders in de medische wereld goed voorstellen dat er afstand gehouden wordt. Het is als medicus niet altijd goed voor je eigen functioneren en psyche al te veel betrokken te raken, hoewel dit van de andere kant wellicht verkeerd opgevat kan worden.
Vergeet in dit geheel ook niet dat het geweld in de medische sector hand over hand toeneemt, ronduit belachelijk. Mijn eigen huisarts (die van 20 jaar geleden) is in elkaar geslagen (20 jaar geleden al..)nb bij een huisbezoek. Hij heeft nooit meer zijn werk goed kunnen doen, is uiteindelijk keuringsarts geworden...Het systeem van avond en weekendhulp door huisartsen (huisartsenposten, chauffeur/begeleiding bij nachtbezoeken) is niet voor niets veranderd...Dit zijn verschijnselen uit de maatschappij, en zoals gewoonlijk moeten de goeden onder de slechten lijden. :(

Mee eens (het wordt nog saai :wink: ). Overigens ook met de eerder gemaakte opmerking over handgemaakte auto's. Ik ben zelf fervent klassieker rijder. Misschien minder efficient, maar toch stukken leuker dan die nieuwe koetsen!

Terug naar het topic: druk druk druk....we lijken wel typemachines. Het afstand houden is prima, lijkt me erg gezond. Maar afstand houden impliceert voor mij niet het ontberen van zaken als compassie, passie en empathie. Het zit um in zulke normale dingen: stel je voor, leg een keer een hand op iemands schouder als die ander even niet kan. Je wordt toch niet minder mens of een minder professionele arts als je een compassie en empathie in je arsenaal van emoties hebt? Al stelt de ingreep voor jou niks voor, als het voor je klant duidelijk een enorme stap is, dan word je er toch niet slechter op als je de emoties van die ander de ruimte geeft? Als arts kom je altijd in de levensruimte van de ander. Jullie vak bestaat erin om een lichaam te kwetsen in de hoop/verwachting dat het op termijn beter wordt. Daarmee krijg je van een klant - iedere klant - vertrouwen op bijna het diepste niveau. Dat lijkt mij een prachtcadeau, iedere keer dat je het krijgt. Iets waar je heel erg trots op mag zijn dat je het krijgt. In ruil is dan wat respect voor ten minste de lichamelijke integriteit van de ander wel een eis. Allez, praten voor eigen parochie, volgens mij waren wij het hier al eerder over eens :smt002

Het verhaal van uw huisarts herken ik een-op-een. De in onoplettendheid en grofheid bij mij gemaakte fouten voelen voor mij als mishandeling. Een deel van de fysieke gevolgen heb ik deels kunnen laten herstellen. Naast de fysieke littekens blijft de herinnering. Ik dacht te mogen vertrouwen op professionaliteit en mij veilig te mogen wanen. Daar zat ik fout. De les die ik heb geleerd is dat ik niet veilig ben bij medici en dat je niet mag vertrouwen op hun professionaliteit. Dus van de weersomstuit timmer ik ieder contact met witjassen volledig dicht met afspraken. Wat mij persoonlijk daarvan het diepst raakt is dat ik doordat ik mijn basisveiligheid kwijt ben, nooit meer helemaal kan vertrouwen al weet ik en voel ik dat de andere partij het beste met mij voorheeft, hoffelijk en competent is. Daarmee projecteer ik mijn slechte ervaringen op de goeden en ja, lijden ook bij mij de goeden onder de slechten. Ik probeer dat wel te berperken door op voorhand aan te geven hoe ik erin zit, en de hulpverlener de keuze te geven of hij mij wil behandelen. Liever op voorhand in openheid concluderen dat het niet gaat dan met elkaar het schip in gaan. Ik wil ruimte om mijn besluiten te nemen, de ander krijgt dat dus van mij ook. Gelukkig heb ik bijna nooit wat, maar een tandarts is een halfjaarlijks fenomeen en met een spanningsboog van ongeveer twee minuten van mijn kant is dan ook een simpele controle een reuzeklus. De oplossing heb ik daar nog niet voor gevonden. :cry:

Kijk, rationeel kan ik het allemaal beredeneren en snappen en volgen. Maar mijn gevoel beent die ratio toch niet meer bij. :smt102

ja ik bel net het 06 nummer dat op het bandje staat en de telefoon staat gewoon uit,