Sinds ongeveer 8 jaar heb ik een nieuwe tandarts, omdat mijn vorige gestopt was met rug-klachten.
Mijn huidige tandarts is een vrouw. En ik moet zeggen, ze doet haar werk uitstekend. Bang voor de tandarts ben ik helemaal niet meer, ik ga er als het ware fluitend heen.
Mijn vorige tandarts echter was een man. Vanaf kinds af aan tot en met mijn 18e ben ik daar geweest. Vaak met grote tegenzin, ging ik daar naartoe. Ook omdat hij geen aangenaam persoon was, ik zag hem meer als beul :razz: Ieder bezoek daar, begroette hij me op dezelfde manier, met dezelfde vraag en hetzelfde praatje. ( niet dat sociaal contact met de tandarts het belangrijkste is, maar het geeft wel een betere band, tussen patient en tandarts, vanzelf zit ik dan relaxter in de stoel)
Op mijn 12e levensjaar heeft hij 3 vullingen aangebracht. Hij had een verdoving gegeven, maar hij boorde op een manier, dat ik erge last had van mijn zenuwen. Het gevoel is niet goed uit te leggen. Maar nog steeds, denk ik vaker terug aan dat gevoel. Het meest irritante gevoel, dat ik ooit in mijn leven gehad heb.
Vorig jaar mijn 4e vulling gekregen van mijn huidige tandarts, en ik voelde niets, zelfs geen verdoving gekregen. Ligt dat aan de apparatuur, of ligt dat eraan dat mijn tandarts meer feeling heeft?
Nou, wat wil ik ermee zeggen? Denk dat angst voor de tandarts vaak te maken heeft met de tandarts, of met tandartsen in het verleden. Of met apparatuur die vroeger gebruikt werd.
Mocht mijn huidige tandarts onverwachts stoppen met haar beroep uit te oefenen. Dan wil ik weer een vrouwelijke tandarts.
Limburger.
( groot zwets verhaal op de zondag middag, moest toch mijn verhaal kwijt)
Mijn huidige tandarts is een vrouw. En ik moet zeggen, ze doet haar werk uitstekend. Bang voor de tandarts ben ik helemaal niet meer, ik ga er als het ware fluitend heen.
Mijn vorige tandarts echter was een man. Vanaf kinds af aan tot en met mijn 18e ben ik daar geweest. Vaak met grote tegenzin, ging ik daar naartoe. Ook omdat hij geen aangenaam persoon was, ik zag hem meer als beul :razz: Ieder bezoek daar, begroette hij me op dezelfde manier, met dezelfde vraag en hetzelfde praatje. ( niet dat sociaal contact met de tandarts het belangrijkste is, maar het geeft wel een betere band, tussen patient en tandarts, vanzelf zit ik dan relaxter in de stoel)
Op mijn 12e levensjaar heeft hij 3 vullingen aangebracht. Hij had een verdoving gegeven, maar hij boorde op een manier, dat ik erge last had van mijn zenuwen. Het gevoel is niet goed uit te leggen. Maar nog steeds, denk ik vaker terug aan dat gevoel. Het meest irritante gevoel, dat ik ooit in mijn leven gehad heb.
Vorig jaar mijn 4e vulling gekregen van mijn huidige tandarts, en ik voelde niets, zelfs geen verdoving gekregen. Ligt dat aan de apparatuur, of ligt dat eraan dat mijn tandarts meer feeling heeft?
Nou, wat wil ik ermee zeggen? Denk dat angst voor de tandarts vaak te maken heeft met de tandarts, of met tandartsen in het verleden. Of met apparatuur die vroeger gebruikt werd.
Mocht mijn huidige tandarts onverwachts stoppen met haar beroep uit te oefenen. Dan wil ik weer een vrouwelijke tandarts.
Limburger.
( groot zwets verhaal op de zondag middag, moest toch mijn verhaal kwijt)
Ik heb nu een mannelijke tandarts en ik moet zeggen: deze 'bevalt' mij heel goed (beetje raar om dat zo over een persoon te zeggen). Mede door hem ben ik grotendeels over mijn angst heen.
Vorige week heb ik ineens 2 andere tandartsen aan de stoel gehad, voor kleinigheidjes weliswaar, en dat was best even van 'oh.'
De een 'beviel' me beter dan de ander en ik weet best waar dat mee te maken had: de communicatie tussen t.a. en ondergetekende. Ik zou me zo kunnen voorstellen dat dat een vrouw gemiddeld genomen iets gemakkelijker afgaat dan een man. Het zijn vaak maar kleine dingen: de een legde alles uit en de ander was een beetje kortaf. Zelfs de kennismaking was al heel anders.
Ik vond het zelf wel prettig om te ervaren dat ik na zo lang bang te zijn geweest (zodanig dat ik ook een paar jaar niet ben geweest), dat ik mede door mijn huidige tandarts daar zover overheen ben geholpen dat ik nu ook andere tandartsen aan de stoel kan hebben, zonder te verkrampen van angst! Weer een stapje verder!!!
Groetjes,
minique :grin:
Schooltandarts ben ik gelukkig nog nooit naar toe hoeven gaan :grin:
Dat ruwe wat jij aankaart herken ik van mijn eerste tandarts. Vond dat niet prettig. Denk dat hij tijdens die 3 vullingen aanbrengen, gewoon te hard heeft geduwd. Dat hij dus eigenlijk niet geschikt was voor tandarts. Maar dat weet ik niet zeker.
Ook met die haak controleren ging op een harde manier toen.
Prettig is het inderdaad als de tandarts precies vermeld, welke handelingen uitgevoerd worden. Dan is het geen abra cadabra meer, met wat ze allemaal aan het doen zijn in de mond.
Februari 2004 moet ik weer terug voor mijn jaarlijkse controle :smile: ( jaarlijks, omdat halfjaarlijks niet nodig is)
Heb er best zin in :smile:
Alleen dat felle licht wat in het gezicht schijnt, mag wat mij betreft wat minder zijn. Mijn ogen gaan altijd tranen daardoor.
Limburger.
Hier een limburgse....moest ff reageren op je zwetsverhaal....hahhahahha
Denk dat de meeste hier niet eens weten wat je ermee bedoeld (zwetskous :wink: ) hahahahha
Geeft niet maar ik herken ook veel uit je verhaal, ik heb nog nooit een vrouwelijk tandarts gehad maar had misschien wel gescheeld ? Lijkt me fijn !
Ik wens je alvast veel succes met alles !
:grin: Groetjes Patty !
[ Dit Bericht is bewerkt door: Patty73 op 2003-12-14 22:49 ]