ik ben al echt jaren niet naar een tandarts geweest en heb ook zeer grote angst om wel te gaan ondanks de helse pijnen ik heb bijna alle kiezen afgebroken mijn voortand is ook afgebroken ik schaam me werkelijk dood ik wil er heel graag wat aan doen het word waarschijnlijk wel een kunstgebit want er staat bijna niets meer in mijn mond wie weet hoe ik deze stap moet zetten en bij wie ik dan moet zijn omgeving amsterdam
Ik zat namelijk een beetje in dezelfde situatie als jij. Ik was al JAREN niet naar een tandarts gegaan voornamelijk omdat ik een hekel had aan mijn tandarts destijds (was een heel onaangename man) en ik 'toch nooit ergens last van had'. En als ik dan eens pijn voelde pakte ik wel een aspirientje ofzo. Dat ik in die jaren wel twee kiezen door een noodtandarts had moeten laten trekken, ruim de helft van mijn kiezen niet meer op kiezen leken, er een voortand half afbrak en mijn snijtand linksboven geen glazuur meer had was 'pech maar dat ziet toch niemand'.
Uiteindelijk was ik niet eens zozeer bang van de tandarts - die helpt je tenslotte van de pijn af of met pijn voorkomen - maar ik was bang van de reactie op de ruine die ik gebit noemde. Bang om te horen te krijgen dat ik stom was en dat er niks meer te redden was. Dat herken ik ook wel een beetje in jouw bericht.
Eind vorig jaar, op een zwembad feestje van een vriendin in Belgie verloor ik de best uitziende tand van allemaal: dat was een kroon die ik al vanaf mijn 15de had, ik had alleen de stalen pen nog in mijn tandvlees zitten (en het was een voortand). Nu had ik dus geen keus...ik MOEST een nieuwe kroon hebben. Ik heb dus een tandarts gebeld (jaja!), geen speciale angsttandarts..gewoon een tandarts hier in de buurt en gezegd dat ik een kroon kwijt was en een nieuwe nodig had.
De 1ste afspraak was ik echt DOODnerveus, ik zag bij wijze van spreke die tandarts al rotgeschrokken onderuit gaan zo gauw die een blik op mijn gebit zou werpen. Meteen bij het binnenkomen waarschuwde ik hem dan ook dat ie niet moest schrikken, dat ik mijn gebit verwaarloosd had en het er niet goed uitzag. Hij wilde natuurlijk zelf kijken maar de stand van zaken werd met een 'ja, daar is wel het een en ander aan de hand' afgedaan, vervolgens hielp ie me aan een noodkroon en dat was het.
Na afloop vroeg hij of ik wat foto's wilde laten maken zodat hij precies op de computer kon zien wat er nog te redden viel. Dat hebben we dus gedaan en dat waar ik bang voor was (kunstgebit) kwam niet uit, wel waren mijn achterste kiezen er slecht aan toe...die zouden er allemaal uit moeten. Hij was echt heel vriendelijk en rustig en legde alles perfect uit, hoe hij het aan zou pakken, in welke volgorde enzovoort. Dat schepte vertrouwen bij mij en vervolgens hebben we een nieuwe afspraak gemaakt en zijn we aan de 'restauratie' begonnen.
Dat is een heel verhaal zo, maar de eindstand:
- van de vijf kiezen die er naar verwachting uitmoesten heb ik er DRIE kunnen behouden, ik ben er dus 'maar' twee kwijt.
- die afgebroken voortand was verder helemaal gezond, die kon weer opgebouwd worden. Geen kroon nodig.
- die snijtand zonder glazuur kon opgebouwd worden, dat ging prima.
- AL mijn wortels waren gezond en zonder infectie, geen wortelkanaalbehandelingen nodig.
- mijn verstandskiezen zijn er uit voorzorg uitgehaald, niet getrokken maar 'geduwd' een techniek die ik niet kende maar het ging ZO gemakkelijk...in 15 seconden eruit, geen centje pijn, geen schrikbarend wrikken met een tang.
Nu is dus mijn gebit weer toonbaar, volledig EN gezond zonder 1 centje pijn, ik heb het vertrouwen in de tandarts helemaal terug, ga er nu bij wijze van spreke fluitend heen. De angst dat er niks meer van te maken viel, dat viel dus allemaal 200% mee.
Moraal van mijn verhaal: je zit jezelf nu waarschijnlijk, net als ik deed al JAREN het ergste van het ergste aan te praten of voor te stellen als je aan de tandarts denkt. HET KAN DUS ALLEEN MAAR MEEVALLEN! Bij mij viel het mee...de tandarts zelf, de ingreep EN het resultaat. Zet de eerste stap Sanny, krijg je geen spijt van.
Groetjes en veel succes!
IlsevdA.