Nou. Na 10 jaar ga ik weer naar de tandarts. Ik ben klaar met de pijn. Ik heb in die 10 jaar minimaal 3 keer per jaar een abcess gehad en andere ontstekingen. Zenuwpijn waar ik alles zou doen om er van af te komen. Ik mis veel tanden en kiezen. Ze zijn afgebroken of zelfs hol. En dan ben ik nog 27 he. Ik heb in die 10 jaar in een zware depressie gezeten en zelfs helaas een half jaar aan de drugs gezeten. 10 jaar lang niet je tanden poetsen omdat ze gevoelig waren en het pijn deed. Nu voel ik in sommige tanden niks, omdat ze dood zijn.
Ik heb 2 jaar geleden ook een poging gewaagd te gaan, toen had ik nog dagelijks zenuwpijn. Toen was ik ook verslaafd aan ibuprofen. 1 pakje per dag ging er door heen; dat mijn maag en nieren nog heel zijn is iets om te vieren.
Bij de deur van de praktijk kreeg ik een dusdanige paniekaanval dat de lieve assistente de ambulance wou bellen.
Maar, nu moet het. Ik ben er klaar mee. Ik kauw met mijn voortanden die ik ook zacht voel brokkelen soms. Ik kan je niet vertellen of ik verstandskiezen heb; alle kiezen die achterin zitten zijn al afgebroken.
Ik heb geen idee hoeveel tanden te redden zouden zijn, maar ik wil dat ook eigenlijk niet. Ik wil gewoon van die rot tanden af, dan hoef ik niet bang te zijn voor vervolg afspraken.
Maar; we gaan het zien. Maandag ben ik aan de beurt. Ik kan dit, ik moet dit.
En stiekem hoop ik dat ze het snel zien, vrijwel geen een tand is meer te redden, hop naar de kaakchirurg, weg er mee.