Mijn verhaal

Author:
Kanjer
Posted:
wo, 01/28/2015 - 11:46
In 2002 kwam ik voor het laats bij de tandarts.
Ik had toentertijd een slager als tandarts, die echt niet wist hoe hij met z'n patiënten om moest gaan.
Ik was toen 22 jaar.

Ik ging uit huis, dus de tandarts verantwoording lag op dat moment ook bij mezelf.
Ik stelde een afspraak uit en vanaf dat moment ging ik niet meer.

In 2010 leerde ik m'n nieuwe vriend kennen, inmiddels had ik een dochter van 2.
Die natuurlijk naar de tandarts moest.
Ik durfde echt niet.

Tot eind nov 2014, m'n vriend zei: ik bel m'n tandarts voor m'n controle, ga je mee?
Ik had geen keus.
En ik wist ook, ik moest.

Maar ik schaamde me ook.
Inmiddels was de kies naast m'n hoektand al tot aan de wortel afgebroken.
En 2 kiezen in m'n onderkaak waren ook aan het afbreken.

Ik was bang.
Maat verstandelijk wist ik dat het moest.
Hij beloofde mij mee te gaan, altijd.

4 dec was het zover.
Ik zat te trillen in de wachtkamer en in de stoel.
Ik heb gejankt.

De schade naast de kiezen waarvan ik zelf ook wist dat die niet meer te redden waren viel er mee.
1 gaatje.

Inmiddels heb ik de behandelingen gehad, 3 kiezen getrokken, 1 gaatje gevuld.
Half maart laat ik ee frame prothese maken voor de kies naast m'n hoektand.
Een implantaat trek ik emotioneel nog niet.

M'n dochter gaat met veel plezier naar de tandarts.
Ze is net 6, alles was gelukkig goed.

En nu heb ik een lieve tandarts.
Nog droom ik over die slager.

Ik ben er nog lang niet, maar stap 1 is gezet, stap 2 is gemaakt en stap 3 kost tijd.