Hallo allen,
Omdat ik in de afgelopen jaren wel vaker op dit forum had gekeken (ondanks dat ik lang de stap niet wilde zetten) en zodoende al veel informatie had ingewonnen, zet ik maar mijn verhaal hierneer. Wie weet heeft een ander er iets aan en het is ook wel fijn van je afschrijven.
Lang verhaal kort: Een verleden van slechte mondhygiëne (uiteindelijk wel verbeterd, maar te laat) en een aantal slechte ervaringen met tandartsen rondom mijn jeugd leidde er toe dat ik tussen 2006 en 2015 niet meer bij een tandarts ben geweest. Ondertussen brokkelden de kiezen links en rechts af. Je zou normaal waarschijnlijk denken dat dit reden is om juist een tandarts op te zoeken, maar voor mij werd dit alleen maar reden om dit af te stellen. 'Wat zal de tandarts wel niet zeggen?' Ook leefde ik een tijd op een lager inkomen en was zeer bevreesd voor alle bijkomende kosten. Echter, in de jaren dat het me financiëel beter ging, was mijn afstelgedrag al zo ontwikkeld dat ik nog steeds niet ging. Ontstekingen ging ik zelf mediceren met pijnstillers en spoelmiddelen.
Tot februari van dit jaar..ik kreeg een fikse ontsteking aan mijn (voor mij) kiezen rechtsonder. Ik zou twee weken later moeten vliegen en las dat dit wel eens een heel pijnlijke ervaring kon gaan worden met een abces (want dit vermoedde ik). Ik was in een andere hoedanigheid wel eens in aanraking gekomen met de het Centrum voor Tandheelkunde en Mondhygiëne van het UMCG/ Universiteit Groningen/ Hanzehogeschool. Behandeld worden door studenten. Nu wist ik dat ze daar wel veel aandacht hebben voor patiëntcontact en omdat het echt niet anders kon (en de pijn nauwelijks meer te onderdrukken was) hier, met de staart tussen de benen , heen gegaan. Ik kon na bellen direct diezelfde dag op de spoedpoli terecht. Dit was misschien wel goed, want nu had ik weinig tijd om er te lang over na te denken en af te bellen. Zo gezegd, zo gedaan. Met knikkende knieëen zat ik in de wachtkamer. Eenmaal binnen heb ik eerst mijn verhaal kunnen doen. Wat me direct opviel, was dat de studenten en docenten uitgebreid de tijd namen met me te praten, me aan te horen over mijn angst en verleden en ze totaal geen oordeel over de staat van mijn gebit hadden (ja wel dat het er niet goed uit zag, maar geen neerbuigende opmerkingen o.i.d.). Er werden foto's gemaakt en eigenlijk was de conclusie dat drie kiezen rechtsonder in dermate ermbarmelijke staat waren, dat het beter was, ze alle drie te trekken. Ik moest even tien keer slikken, maar gaf maar mijn akkoord.
De behandeling duurde erg lang (maar dit is een beetje inherent aan behandeling door studenten en vond ik niet heel erg, er wordt af en toe even gepauzeerd en overlegd en ik werd daar eigenlijk zelf ook wel rustiger van). Eén kies gaf veel problemen met trekken (ik heb schijnbaar lange wortels jeee ik ahum) en moest gesplitst worden en uitgeboord. Desalniettemin viel me het erg mee! Ondanks dat het lang duurde was het vrijwel pijnloos en de enige keer dat ik pijn voelde (bij het boren) werd direct gestopt en bij verdoofd.
Ik vond het een hele positieve ervaring (voor zover dat kan met kiezen trekken). Plus, ik was van mijn pijn af.
Ik besloot hierna de koe bij de hoorns te vatten en me meteen in te schrijven als patiënt. Ik had eerst een screening (er moet wel wat te doen zijn aan je gebit, anders ben je niet zo interessant voor de studenten) en toen kon ik komen voor onderzoek (zeer uitgebreid!) en werd een behandelplan voor me opgesteld met een aantal keuzes. Het bovengebit viel helaas weinig meer te kiezen. Ik bleek abnormaal diepe pockets te hebben en de tanden en kiezen hadden weinig toekomst meer. Ze stelden me een prothese voor en vroegen of ik er erg van schrok (ik ben 40). Dat deed ik niet, omdat ik me er mentaal al wel een beetje op voorbereid had. Door mijn teruggetrokken kaakbot zagen ze namelijk ook geen heil in implantaten. Mijn onderste tanden konden nog gered worden (mits ik een strikt regime van flossen en poetsen naleef, welke ik elke dag doe nu) maar ook onder moeten er twee kiezen uit en e.e.a. gevuld worden. Verder wordt er gekeken hoe het met de prothese gaat en bestaat er nog een optie om onder een frame prothese voor de missende kiezen te plaatsen mocht ik het kauwen e.d. niet prettig vinden.
Ik kreeg een keurig overzicht van de kosten. Ik ben akkoord gegaan.
I.v.m. de zomer heb ik in oktober mijn eerste behandelingen gehad, namelijk de extracties van de kiezen boven. Vorige week de rechterkant. Dit viel erg mee...ik was weer goed verdoofd en had twee vriendelijke dames als tandarts. Schijnbaar bleek ik boven ook lange wortels te hebben (dit verklaart waarschijnlijk waarom ze er uberhaupt nog inzaten met mijn pockets!) dus de dames hadden af en toe wat moeite er mee, maar ik heb geen pijn gehad en herstelde snel.
Eergisteren de tweede ronde. Een afgebroken kies onder, 1keer wortelrest boven en drie kiezen. Helaas waren deze kiezen wat eigenwijzer. En in een kies waar normaal maar één wortel in voorkwam, had ik er natuurlijk weer twee. Daarnaast waren, waarschijnlijk door ontsteking begreep ik, in twee kiezen de wortels aan het bot vastgegroeid en waren de vezels verdwenen. Dit betekende dat er een stukje bot meegetrokken werd en bij één moest alles weggeboord worden. Uiteindelijk heeft de docent dit even vakkundig gedaan om er zeker van te zijn dat er geen resten waren. Het was wel een erg lange zit (twee uur). Nogmaals, op zich vind ik het niet erg, het is tenslotte een onderwijssituatie en ik word er ook wel ontspannen van.
De afgelopen twee dagen ben ik wel wat beurser dan de vorige keer en is een paracetamol op zijn tijd wel fijn, maar het is niet rampzalig.
De komende maand ga ik de procedure van het passen en meten van de prothese in (geloof dat ze die zelf vervaardigen). Even op adem komen. Op zich gaat het eten met de vier kiesjes en tanden die ik over heb ook nog wel redelijk (eigenlijk mooi hoe snel je nog kunt aanpassen).
Begin december is het D-day. Dan gaan de voortanden er uit en krijg ik mijn prothese. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit nog wel spannender vind dan het trekken. Ik lees op internet natuurlijk vooral de niet zo fijne ervaringen (de positieve lees je natuurlijk bijna nooit) dus ik probeer mezelf niet te gek te maken, maar ik ben wel benieuwd hoe het zal zijn qua spreken, eten, etc. Ik denk dat dit komt omdat ik me er geen voorstelling van kan maken en het natuurlijk heel definitief is allemaal (trekken van kiezen is ook niet leuk, maar van voorbijgaande aard).
Ik ben in elk geval heel blij met mijn keuze bij de tandheelkundeopleiding te zijn ingeschreven. Misschien zou dit niet voor iedereen werken, maar de informele sfeer daar en de tijd die er genomen wordt voor je bevalt mij goed. Ze zijn ook allemaal bijzonder vriendelijk en meelevend (werd bij de laatste behandeling nog op de schouders geklopt dat ik me zo goed had gehouden ondanks dat het best een ingreep was).
Beetje lang verhaal geworden dit, maar ik zal t.z.t. nog eens updaten
Omdat ik in de afgelopen jaren wel vaker op dit forum had gekeken (ondanks dat ik lang de stap niet wilde zetten) en zodoende al veel informatie had ingewonnen, zet ik maar mijn verhaal hierneer. Wie weet heeft een ander er iets aan en het is ook wel fijn van je afschrijven.
Lang verhaal kort: Een verleden van slechte mondhygiëne (uiteindelijk wel verbeterd, maar te laat) en een aantal slechte ervaringen met tandartsen rondom mijn jeugd leidde er toe dat ik tussen 2006 en 2015 niet meer bij een tandarts ben geweest. Ondertussen brokkelden de kiezen links en rechts af. Je zou normaal waarschijnlijk denken dat dit reden is om juist een tandarts op te zoeken, maar voor mij werd dit alleen maar reden om dit af te stellen. 'Wat zal de tandarts wel niet zeggen?' Ook leefde ik een tijd op een lager inkomen en was zeer bevreesd voor alle bijkomende kosten. Echter, in de jaren dat het me financiëel beter ging, was mijn afstelgedrag al zo ontwikkeld dat ik nog steeds niet ging. Ontstekingen ging ik zelf mediceren met pijnstillers en spoelmiddelen.
Tot februari van dit jaar..ik kreeg een fikse ontsteking aan mijn (voor mij) kiezen rechtsonder. Ik zou twee weken later moeten vliegen en las dat dit wel eens een heel pijnlijke ervaring kon gaan worden met een abces (want dit vermoedde ik). Ik was in een andere hoedanigheid wel eens in aanraking gekomen met de het Centrum voor Tandheelkunde en Mondhygiëne van het UMCG/ Universiteit Groningen/ Hanzehogeschool. Behandeld worden door studenten. Nu wist ik dat ze daar wel veel aandacht hebben voor patiëntcontact en omdat het echt niet anders kon (en de pijn nauwelijks meer te onderdrukken was) hier, met de staart tussen de benen , heen gegaan. Ik kon na bellen direct diezelfde dag op de spoedpoli terecht. Dit was misschien wel goed, want nu had ik weinig tijd om er te lang over na te denken en af te bellen. Zo gezegd, zo gedaan. Met knikkende knieëen zat ik in de wachtkamer. Eenmaal binnen heb ik eerst mijn verhaal kunnen doen. Wat me direct opviel, was dat de studenten en docenten uitgebreid de tijd namen met me te praten, me aan te horen over mijn angst en verleden en ze totaal geen oordeel over de staat van mijn gebit hadden (ja wel dat het er niet goed uit zag, maar geen neerbuigende opmerkingen o.i.d.). Er werden foto's gemaakt en eigenlijk was de conclusie dat drie kiezen rechtsonder in dermate ermbarmelijke staat waren, dat het beter was, ze alle drie te trekken. Ik moest even tien keer slikken, maar gaf maar mijn akkoord.
De behandeling duurde erg lang (maar dit is een beetje inherent aan behandeling door studenten en vond ik niet heel erg, er wordt af en toe even gepauzeerd en overlegd en ik werd daar eigenlijk zelf ook wel rustiger van). Eén kies gaf veel problemen met trekken (ik heb schijnbaar lange wortels jeee ik ahum) en moest gesplitst worden en uitgeboord. Desalniettemin viel me het erg mee! Ondanks dat het lang duurde was het vrijwel pijnloos en de enige keer dat ik pijn voelde (bij het boren) werd direct gestopt en bij verdoofd.
Ik vond het een hele positieve ervaring (voor zover dat kan met kiezen trekken). Plus, ik was van mijn pijn af.
Ik besloot hierna de koe bij de hoorns te vatten en me meteen in te schrijven als patiënt. Ik had eerst een screening (er moet wel wat te doen zijn aan je gebit, anders ben je niet zo interessant voor de studenten) en toen kon ik komen voor onderzoek (zeer uitgebreid!) en werd een behandelplan voor me opgesteld met een aantal keuzes. Het bovengebit viel helaas weinig meer te kiezen. Ik bleek abnormaal diepe pockets te hebben en de tanden en kiezen hadden weinig toekomst meer. Ze stelden me een prothese voor en vroegen of ik er erg van schrok (ik ben 40). Dat deed ik niet, omdat ik me er mentaal al wel een beetje op voorbereid had. Door mijn teruggetrokken kaakbot zagen ze namelijk ook geen heil in implantaten. Mijn onderste tanden konden nog gered worden (mits ik een strikt regime van flossen en poetsen naleef, welke ik elke dag doe nu) maar ook onder moeten er twee kiezen uit en e.e.a. gevuld worden. Verder wordt er gekeken hoe het met de prothese gaat en bestaat er nog een optie om onder een frame prothese voor de missende kiezen te plaatsen mocht ik het kauwen e.d. niet prettig vinden.
Ik kreeg een keurig overzicht van de kosten. Ik ben akkoord gegaan.
I.v.m. de zomer heb ik in oktober mijn eerste behandelingen gehad, namelijk de extracties van de kiezen boven. Vorige week de rechterkant. Dit viel erg mee...ik was weer goed verdoofd en had twee vriendelijke dames als tandarts. Schijnbaar bleek ik boven ook lange wortels te hebben (dit verklaart waarschijnlijk waarom ze er uberhaupt nog inzaten met mijn pockets!) dus de dames hadden af en toe wat moeite er mee, maar ik heb geen pijn gehad en herstelde snel.
Eergisteren de tweede ronde. Een afgebroken kies onder, 1keer wortelrest boven en drie kiezen. Helaas waren deze kiezen wat eigenwijzer. En in een kies waar normaal maar één wortel in voorkwam, had ik er natuurlijk weer twee. Daarnaast waren, waarschijnlijk door ontsteking begreep ik, in twee kiezen de wortels aan het bot vastgegroeid en waren de vezels verdwenen. Dit betekende dat er een stukje bot meegetrokken werd en bij één moest alles weggeboord worden. Uiteindelijk heeft de docent dit even vakkundig gedaan om er zeker van te zijn dat er geen resten waren. Het was wel een erg lange zit (twee uur). Nogmaals, op zich vind ik het niet erg, het is tenslotte een onderwijssituatie en ik word er ook wel ontspannen van.
De afgelopen twee dagen ben ik wel wat beurser dan de vorige keer en is een paracetamol op zijn tijd wel fijn, maar het is niet rampzalig.
De komende maand ga ik de procedure van het passen en meten van de prothese in (geloof dat ze die zelf vervaardigen). Even op adem komen. Op zich gaat het eten met de vier kiesjes en tanden die ik over heb ook nog wel redelijk (eigenlijk mooi hoe snel je nog kunt aanpassen).
Begin december is het D-day. Dan gaan de voortanden er uit en krijg ik mijn prothese. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit nog wel spannender vind dan het trekken. Ik lees op internet natuurlijk vooral de niet zo fijne ervaringen (de positieve lees je natuurlijk bijna nooit) dus ik probeer mezelf niet te gek te maken, maar ik ben wel benieuwd hoe het zal zijn qua spreken, eten, etc. Ik denk dat dit komt omdat ik me er geen voorstelling van kan maken en het natuurlijk heel definitief is allemaal (trekken van kiezen is ook niet leuk, maar van voorbijgaande aard).
Ik ben in elk geval heel blij met mijn keuze bij de tandheelkundeopleiding te zijn ingeschreven. Misschien zou dit niet voor iedereen werken, maar de informele sfeer daar en de tijd die er genomen wordt voor je bevalt mij goed. Ze zijn ook allemaal bijzonder vriendelijk en meelevend (werd bij de laatste behandeling nog op de schouders geklopt dat ik me zo goed had gehouden ondanks dat het best een ingreep was).
Beetje lang verhaal geworden dit, maar ik zal t.z.t. nog eens updaten