Ik ben zeer angstig , haast meer fobisch voor de tandarts. Elk half jaar was het een echt drama maar ik ging altijd wel. Laatste behandeling is onder algehele narcose gebeurt en kreeg daarna ergens vaag een "maak maar weer eens een afspraak" en dat was het.
Inmiddels zijn we anderhalf jaar verder en ben ik nog steeds niet geweest :cry:
Bij mijn achterste kies zat op de achterkant een gaatje, en dat gaatje werd steeds groter. Het voelde alsof mijn kies hol was van binnen bij dat gaatje maar het deed niet zeer. Tot vorige week, toen ineens brokkelde de achterwand van de kies af, gelukkig deed het niet zeer en de vulling bleef keurig zitten.
Maar vanavond tijdens het eten knapte dus ook de vulling eruit. Het voelt echt heel raar. Het doet nog niet zeer maar een heel raar drukkend gevoel op de kies. Ik durf nu ook even niet de eten/drinken/praten.
Maar ik durf niet te bellen, ik weet even niet wat ik moet doen.Ik wil dat mijn kies gemaakt word maar ben zo ontzettend bang :smt089
Hoe gaat dit nu verder? Mag je met een halve kies rond blijven lopen of word het dan alleen maar erger? Of moet zo'n kies dan toch zo snel mogelijk gevult worden.
Ooh, ik zit hier echt te huilen van de angst :smt105 :smt087
Inmiddels zijn we anderhalf jaar verder en ben ik nog steeds niet geweest :cry:
Bij mijn achterste kies zat op de achterkant een gaatje, en dat gaatje werd steeds groter. Het voelde alsof mijn kies hol was van binnen bij dat gaatje maar het deed niet zeer. Tot vorige week, toen ineens brokkelde de achterwand van de kies af, gelukkig deed het niet zeer en de vulling bleef keurig zitten.
Maar vanavond tijdens het eten knapte dus ook de vulling eruit. Het voelt echt heel raar. Het doet nog niet zeer maar een heel raar drukkend gevoel op de kies. Ik durf nu ook even niet de eten/drinken/praten.
Maar ik durf niet te bellen, ik weet even niet wat ik moet doen.Ik wil dat mijn kies gemaakt word maar ben zo ontzettend bang :smt089
Hoe gaat dit nu verder? Mag je met een halve kies rond blijven lopen of word het dan alleen maar erger? Of moet zo'n kies dan toch zo snel mogelijk gevult worden.
Ooh, ik zit hier echt te huilen van de angst :smt105 :smt087
Re: Oh nee, en nu?
Het antwoord op de vraag of je zo door kunt blijven lopen of dat je er wat aan moet laten doen weet je natuurlijk zelf wel.
Als je nog geen afspraak hebt gemaakt, doe het dan morgenochtend meteen even. En is de drempel net te hoog: vraag je lieve buurvrouw, je vriendin of een begripvolle collega of ze erbij wil zijn als je belt.
Maak je vervolgens niet te druk. Probeer je te verheugen over het feit dat je gebit binnenkort weer in orde is.
Mijn oma had vroeger in de huiskamer een tekst aan de muur hangen: "Een mens lijdt nog het meest door 't lijden dat hij vreest".
Heel veel sterkte, heel veel succes.
En wel maken die afspraak, hoor.
Laat je nog wat van je horen?
Groeten, Rixt
Re: Oh nee, en nu?
Ik heb nog niet gebeld. Ik kauw nu niet met de rechterkant, heel af en toe vergis ik me en dan verga ik van de pijn, spoel dan direct met lauw water en dan is het snel weer over.
Ik weet dat ik een afspraak moet maken. Het is ook niet het bellen zelf, maar ik weet dat als het moment daar is en de tandarts de boor pakt ik in 'survivalmode' ga en de tandarts sla/schop/bijt en flauw val terwijl ik probeer te vluchten. Net zoals de vorige tig keer. Ik vind dat zelf ook enorm vervelend en wil dit niet, maar ik krijg dat niet in de hand :oops:
Re: Oh nee, en nu?
Ik ben zelf ook FOBISCH voor de tandarts en had precies hetzelfde als jij! Als je al eerder onder narcose ben geweest, waarom dan niet weer?! Je kies gaat van kwaad tot erg worden.. (wil je niet laten schrikken) maar geloof me, dat wil je VOOR zijn! Ik heb mezelf ook onder narcose laten behandelen omdat ik te bang ben, en heb er geen seconde spijt van! Binnenkort ga ik ook onder narcose bij de kaakchirurg.. Meid laat echt wat aan die kies doen voordat het straks echt niet meer uit te houden is, want dat maakt het alleen maar zwaarder.. en uiteindelijk weegt het behandelen niet op tegen al die weken/maanden die kies te ontwijken, pijnscheuten te krijgen etc.. Hou ons op de hoogte, ik duim voor je, ik weet PRECIES wat je doormaakt!!
Liefs Cynthia
Re: Oh nee, en nu?
Om onder narcose behandelt te worden moet ik naar de angsttandarts. En die heeft geen wachtlijst meer, omdat hij zo ontzettend veel aanmeldingen had heeft hij al jaren terug gezegt geen nieuwe patienten te accepteren, uitgezondert mensen met een handicap. Ik mag wel onder narcose bij hem na een doorverwijzing van mijn tandarts, maar die doet dus zo bot.
:-?
Re: Oh nee, en nu?
Re: Oh nee, en nu?
Heb je enig idee waar die zeer heftige reactie van je ("maar ik weet dat als het moment daar is en de tandarts de boor pakt ik in 'survivalmode' ga en de tandarts sla/schop/bijt en flauw val terwijl ik probeer te vluchten") ooit ontstaan is?
Heeft het te maken met een eerdere ervaring bij een tandarts of met een heel andere situatie waarin je je zeer bedreigd voelde?
Re: Oh nee, en nu?
Het vermoeden is dat mijn fobie uit mijn kleutertijd komt. Ik had toen ik een jaar of 6/7 was een gaatje in mijn melkgebit, de tandarts wilde dat boren maar ik werd bang, ipv uit te leggen of te kalmeren heeft de assistente mij vastgehouden in de stoel terwijl de tandarts met zijn duim mijn kaak naar beneden duwde en is gaan boren.
Ik ben dus ook na mijn eerste bericht hier nog heel lang niet naar de tandarts gegaan, ja een paar keer weer om over een narcosebehandeling te praten, maar ik was 'te ver heen' om nog gewoon behandelt te worden bij de tandarts.
Vorig weekend begon de kies die in 2008 was afgebroken enorm zeer te doen, echt over mijn pijngrens, en ik kan wat hebben. Toen kreeg ik ook nog te horen dat een slecht gebit in combinatie met ontstoken tandvlees slecht is tijdens een zwangerschap (ik ben 17 weken zwanger) en 2 tot 7 maal de kans vergroot op vroeggeboorte of miskraam. Maandag heb ik huiverend de angsttandarts opgebeld en mijn verhaal gedaan. Dinsdag kon ik terecht.
Ik heb een paar goede gesprekken met mezelf gehad, onder andere tegen mezelf gezegd "Je kan lachend kinderen krijgen zonder pijnstilling" "Ik ben er klaar mee, ik beslis of ik bang ben of niet, en ik wil niet meer bang zijn maar gewoon normaal kunnen kauwen! normaal mijn tanden kunnen poetsen en gewoon normaal met mijn gebit kunnen omgaan"En nog meer van dat soor leuzen.
Dinsdag ben ik naar de tandarts gegaan, vanwege de zwangerschap kon ik niets meer krijgen dan de plaatselijke verdoving maar ik vond het niet erg, ik heb me geconcentreerd op mijn ademhaling en mijn hartslag en steeds weer proberen alles in mijn lijf te ontspannen. Het scheelde dat deze tandarts een enorm vriendelijke open man was waarmee ik direct een klik voelde.
Ik ben een uur binnen geweest, toen alles toch al verdooft was vroeg ik of hij direct de kiezen ernaast ook wilde maken (ook stukjes afgeknapt), twee kiezen geboort en gevult en de rotte kies getrokken, en ik ben geen seconde bang geweest! Ik ben er klaar mee, ik ben niet meer bang!
In mei mag ik terugkomen (twee maanden na de bevalling) en gaat hij de rest van mijn gebit maken, daarna gaat hij kijken hoe hij mij gebit ook weer mooi kan maken, dus grotere wittere tanden! Ik zie het helemaal zitten.
Dus voor de hele erge bange mensen! Het zit echt tussen je oren, lees je in (kennis is macht), als je weet hoe het werkt wat ze doen etc is het minder eng, echt waar, en je moet de knop omzetten. En het is retemoeilijk (het heeft bij mij 20 jaar geduurt), maar ik liep dinsdag lachend de tandartspraktijk uit (euforisch haast!), en geloof me, als ik het kan ...