na al die jaren

Author:
struisje
Posted:
vr, 05/20/2011 - 12:22
Hallo allemaal...
Ik ben zeker 15 jaar niet naar de tandarts gegaan omdat ik zo bang was (en ben), en m'n gebit is zeker de laatste jaren letterlijk afgebrokkeld. Eten van sommige dingen wordt steeds moeilijker, en ik heb ook steeds vaker pijn. Vooral m'n achterste kiezen zijn een drama. Al jaren beloof ik mezelf om eindelijk te gaan, maar ik durfde alsmaar niet, uit angst en schaamte. Ik heb het geprobeerd heel hard te negeren, maar dat gaat niet meer nu...
Mede dankzij de verhalen op dit forum heb ik het vanochtend toch gedurfd om de eerste stap te maken: ik heb een tandarts in de buurt gebeld die gespecialiseerd is in angstige patiënten en me aangemeld en een afspraak gemaakt. Ik moest half huilen aan de telefoon, maar de telefoniste/assistente reageerde heel lief, en nu heb ik dus m'n eerste afspraak staan, over 3 weken al! Doodeng vind ik het, maar ze heeft gezegd dat er die eerste keer alleen geïnventariseerd wordt en foto's gemaakt worden en zo. Toch ben ik ook voor die eerste keer al bang, alleen al voor de reactie van de tandarts en voor de diagnose: hoe erg is het? Er moet gegarandeerd geboord worden, maar moeten er ook dingen getrokken? En nog een bijkomende zorg: hoeveel gaat dat allemaal kosten?
Maar de eerste stap is genomen, en dat was een heeeeeele grote...
scaredycat

Hee struisje,

GEFELICITEERD!

Het maken van die eerste stap is een enorm moelijke
weet ik, maar dat heb je wel even mooi gedaan!
Maak je niet druk om het "oordeel"; de TA zal je niet
aankijken op de staat van je gebit, lees het verhaal van Chuck
er maar eens op na: haar TA was trots dat ze weer kwam!

Die drie weken zijn ZO voorbij. En nu kun je met
een trots gevoel het weekend in, lekker toch!?!
Stuur privébericht
vr, 05/20/2011 - 13:03 Permalink
struisje

Dankjewel! Het was zeker een opluchting dat ik die eerste stap genomen heb. Nog wel een hoop enge momenten te gaan, maar ik voel me hoopvoller dan ik me in tijden gevoeld heb hierover. Ik zou zo graag over een paar maanden breeduit willen durven lachen zonder schaamtegevoel...
Om mezelf meer moed in te praten zal ik de komende weken nog een paar succesverhalen hier doorlezen. Het helpt veel om te weten dat je niet alleen bent.
Stuur privébericht
ma, 05/23/2011 - 18:32 Permalink
bartosa

Ik herken mijn verhaal wel in jou alhoewel ik nooit echt heel bang voor de tandarts ben,
ben ik toch.. schrik niet.. 17 jaar niet geweest.. Dus ja we hebben zeker wel iets gemeen.
Mijn verstandkiezen deden een jaartje pijn of zo maar uiteindelijk toch doorgekomen en verder
nooit last van mijn tanden alleen een beetje overgevoeligheid van warm en koud de laatste paar jaren.

Nog een paar jaar geleden kon ik nog ijs eten zoals een normaal mens zijn bord met spaghetti wegstouwd,
en als kind liep ik altijd ijsklontjes te eten ik vond dat heerlijk ! dat kan ik nu (nog) niet hoop dat daar verandering in komt maar als dat niet zo is.. ala is het niet het eind van de wereld afijn verder met het verhaal. Heb 4 weken geleden een afspraak met de tandarts gemaakt na 17 jaar dan heb je toch wel iets uit te leggen.

Dus daar wachte ik dan in de wachtkamer en ben een grote jongen (1.97 en 118 kilo) maar nu was ik toch echt wel bang haha had al het ergste verwacht.. want zo ben ik.. en misschien heb je heir iets aan heb voor mezelf bedacht dat hele dure dingen maar 6 maanden moesten wachten zodat ik me beter kan verzekeren zodat er meer vergoed wordt door de verzekering. Ik weet toevallig dat menzis je zonder extra voorwaarde aanneemt in het nieuwe jaar. dus daar ga ik zeker wel een paar euro extra voor betalen, je gebit is toch ook een beetje je visite kaartje.. en in de 17 jaar was mijn hele gebit vol met tandsteen en plak zat er zo dik op dat de achterkant van 2 tanden compleet bekleed was met een bruine laag tandsteen.. en ja dan schaam je je wel een beetje..

Afijn ik kwam bij de goede man gaf hem een hand.. en verontschuldigde me voor al het tandplak/steen en met de mededeling dat ik hoopte dat het maar bij een paar gaatjes zal blijven dus hij keek 5 minuten in mn gebit.. en purde een beetje hier en daar.. en raad eens..

Helemaal geen enkel gaatje.. niks.. 31 jaar en nog geen gaatje in mijn mond.. hij zei nog tegen me sterke gebit heb je en maakte een afspraak bij de mondhygieniste voor de tandplak/steen en gaf me nog een schouderklop en beende terug naar zijn behandelkamer... Misschien komt het door mijn opvoeding hadden niet veel geld dus we dronken altijd (houdbare)melk en hadden nooit frisdrank die gewoonte heb ik altijd meegenomen vind frisdrank ook gewoon smerig geef mij maar glas koude melk of karnemelk daar kan je mij blij mee maken :).

Afijn nu na 17 jaar is mijn gebit helemaal schoon en idd de tandarts had gelijk je krijgt een compleet nieuw gebit.. al het tandsteen en plak is weg en mijn tanden zijn gewoon compleet wit en schoon.. Het eerste wat mijn 8 jarige neefje riep toen hij mijn tanden zag is hey bart heeft een kunstgebit ! De tandarts en de mondhygieniste waren ook heel lief alhoewel het geen angsttandarts was werd ik niet vermanend toegesproken zoals ik verwachtte.. en de rekening.. die is amper 70 euro..Had ik het maar eerder gedaan dat is het enige waar ik spijt van had.. Ik hoop dat het ook zo met jou afloopt misschien valt het allemaal wel mee.. en mocht het duur zijn laat dan het hoognodie doen en wacht gewoon met de hele duren dingen een maand of 6.. zodat je beter verzekerd bent..

sterkte

Bart
Stuur privébericht
vr, 05/27/2011 - 23:35 Permalink
struisje

Dag mensen, dank voor de reacties. Bart, fijn dat het voor jou zo is meegevallen. Ik probeer mezelf zo positief mogelijk te houden, maar ik weet dat er in elk geval in mijn geval echt dingen mis zijn, sowieso een aantal afgebrokkelde tanden en kiezen.

Nou, morgenochtend is het zover, voor het eerst in al die tijd naar de tandarts. Ik heb het ook aan een paar goede vrienden verteld, die weten er nu van, zowel van de angst als van deze afspraak. Dat helpt wel, en door die stok achter de deur ben ik ook niet bang dat ik ga terugkrabbelen.
Voel mezelf wel langzaam steeds nerveuzer worden nu, ik zit morgen waarschijnlijk te bibberen in de wachtkamer, maar de eerste keer gaan we nog niks "doen" is er beloofd. En eigenlijk is het nu al een opluchting dat ik morgen na afloop in elk geval weet waar ik aan toe ben. Want hoe ernstig het ook is, het is waarschijnlijk niet ernstiger dan ik mezelf de laatste jaren heb voorgesteld.
Zo de routebeschrijving nog een keer checken, tandenpoetsen, moed verzamelen en naar bed.
Stuur privébericht
do, 06/09/2011 - 22:34 Permalink
Workie

Dag mensen, dank voor de reacties. Bart, fijn dat het voor jou zo is meegevallen. Ik probeer mezelf zo positief mogelijk te houden, maar ik weet dat er in elk geval in mijn geval echt dingen mis zijn, sowieso een aantal afgebrokkelde tanden en kiezen.

Nou, morgenochtend is het zover, voor het eerst in al die tijd naar de tandarts. Ik heb het ook aan een paar goede vrienden verteld, die weten er nu van, zowel van de angst als van deze afspraak. Dat helpt wel, en door die stok achter de deur ben ik ook niet bang dat ik ga terugkrabbelen.
Voel mezelf wel langzaam steeds nerveuzer worden nu, ik zit morgen waarschijnlijk te bibberen in de wachtkamer, maar de eerste keer gaan we nog niks "doen" is er beloofd. En eigenlijk is het nu al een opluchting dat ik morgen na afloop in elk geval weet waar ik aan toe ben. Want hoe ernstig het ook is, het is waarschijnlijk niet ernstiger dan ik mezelf de laatste jaren heb voorgesteld.
Zo de routebeschrijving nog een keer checken, tandenpoetsen, moed verzamelen en naar bed.
Succes morgen.
Knap dat je de stap heb gezet en laat even weten hoe het gegaan is :D
Stuur privébericht
do, 06/09/2011 - 22:38 Permalink
struisje

Hallo allemaal. Hierbij een verslag voor ik naar bed ga, ook om het voor mezelf nog even op een rijtje te zetten.

Omdat ik ruim op tijd was, en de vorige afspraak blijkbaar ook nog 's uitliep, heb ik ongeveer 25 minuten in de wachtkamer gezeten. Lang genoeg om een aantal andere mensen te zien binnenkomen, zich melden, naar binnen, 5 minuten later weer naar buiten, en met een vrolijke "dat ging weer lekker snel" een afspraak maken voor over een half jaar. Oh ik was zo jaloers op ze...
Maar goed, heel bang was ik in de wachtkamer nog niet echt, wel zenuwachtig, maar toen de tandarts me kwam halen en ik naar binnen mocht, moest ik meteen huilen en dat is eigenlijk het hele bezoek niet meer opgehouden. Hele lieve tandarts, ze was ook gespecialiseerd in angstpatiënten en ik kon merken dat ze er ervaring mee had. Heeeel rustig en aardig. We hebben eerst wat gepraat, voorgeschiedenis doorgenomen en zo. Daarna heeft ze met een spiegeltje gekeken, en een aantal foto's gemaakt. Het resultaat: de twee afgebroken kiezen waren al best ver heen. Ik moet gaan kiezen of ik ze wil redden (2 wortelkanaalbehandelingen en daarna 2 porseleinen kronen of zoiets?) of trekken. Bruine vlekken op m'n tanden (kwamen door een aantal jaren minder goed poetsen in het verleden) zijn misschien wel te verhelpen, dat was me nog niet helemaal duidelijk nu. Een vrij fors gat naast een hoektand, en nog een gaatje in een andere kies. De grote verrassing en een grote meevaller: ik heb helemaal geen verstandskiezen, dus daar kunnen ook in de toekomst geen problemen mee komen.
Ze gaat me nu een begroting toesturen van wat er zou kunnen/moeten gebeuren, en over 1,5 week heb ik een nieuwe afspraak, dan gaat ze de boel goed schoonmaken, misschien al een gaatje vullen, en gaan we verder bespreken hoe het moet met m'n kiezen. Ik neig voorlopig naar redden wat er te redden valt, ook al gaat het wel veel kosten en brengt het weer een veel langer en enger proces met zich mee. Maar goed, daar mag ik dus nog een paar nachtjes over slapen.

Al met al weet ik nou nog niet of het me is meegevallen of tegengevallen. Zoals gezegd heb ik eigenlijk de hele tijd in de stoel liggen huilen, maar dat was voor het grootste deel omdat ik zo baalde dat ik het zo ver heb laten komen. Maar ja, ik had het ook nòg verder kunnen laten komen, dat er nog meer tanden/kiezen met problemen waren. Want eigenlijk waren er in totaal best wel veel tanden/kiezen gewoon in orde en dat valt dan eigenlijk toch weer mee. Nou ja, ik moet het nog even laten bezinken.
Stuur privébericht
vr, 06/10/2011 - 23:26 Permalink
scaredycat

Hey Struisje,

Ik vind dat het is MEEgevallen. Je hebt het wel mooi even gedaan! EN je hebt deze keuze al
gemaakt! Dat je het zover hebt laten komen is het verleden, je moet je concentreren op NU.
Dus je roept het NU een halt toe! En gaat in de toekomst er gewoon helemaal voor!

Welke keuze je moet maken mbt je kiezen kunnen wij niet voor je bepalen.
Dat is dus ook iets waar ik geen mening over ga geven, want dan
is dan MIJN mening en het zijn JOUW kiezen en kosten...
Stuur privébericht
ma, 06/13/2011 - 19:59 Permalink
struisje

Hoi Scaredycat, je hebt helemaal gelijk dat het is meegevallen. Maar dat duurde nog even tot het tot me doordrong. Ik denk dat ik gewoon nog te emotioneel was vlak na de eerste afspraak om me te realiseren dat er eigenlijk heel veel goed was gegaan en mee was gevallen.
Ik ben inmiddels de tweede keer geweest. Dit keer veel minder zenuwen en ook niet gehuild in de stoel. De tandarts heeft alles grondig schoongemaakt, waarbij de vlekken op m'n tanden gelukkig al een stuk minder zijn geworden. Die zijn ook nog verder te verhelpen zei ze, maar natuurlijk is dat van later zorg, eerst gaan we ons bezig houden met de tanden en kiezen waar echt iets mis mee is. We hebben afgesproken dat we de twee kiezen toch gaan proberen te redden. Wat hierbij ook hielp was dat de begroting me op zich meeviel. En daarnaast, als er 2 uit zouden gaan, dan zouden de 2 die daarboven zitten voor spek en bonen zijn, dat is toch ook eeuwig zonde... Waarschijnlijk wordt het ongeveer 800 euro alles bij elkaar, nou ja dat kan ik wel bij elkaar sparen zelfs als ik niks terug krijg.
Over ongeveer een maand gaan we verder met boorafspraken en wortelkanaalbehandelingen en zo, dus dan wordt het echt even doorbijten... Alle termen op m'n begroting zien er erg eng en onbegrijpelijk uit, maar ik hoop dat ik met een goeie verdoving en m'n ogen stijf dicht er gewoon doorheen kom.
Stuur privébericht
wo, 06/22/2011 - 18:26 Permalink
papagena

Hallo struisje,

Super dat het uiteindelijk zo goed meegevallen is!

En die verdovingen, dat valt goed mee hoor. Mijn tandarts heeft me al een paar keer vol gespoten met verdoving, zo erg dat ik zelfs een keer mijn oog niet meer goed dicht kreeg (tijdelijk dan natuurlijk)! En ik heb er nooit ook maar iets van gevoeld!
Stuur privébericht
wo, 06/22/2011 - 20:06 Permalink
struisje

Dag allemaal,
Vandaag had ik m'n eerste "echte" afspraak, dan bedoel ik dus de eerste keer dat er ook iets gedaan werd. Gaatjes vullen om precies te zijn. De tandarts was weer even lief en rustig en begripvol en uitleggend waar nodig. Er moesten vandaag 2 gaatjes gevuld, een in een kies achterin en een hele zichtbare tussen m'n tanden aan de voorkant. Op twee plekken verdoofd dus, waar ik weinig tot niets van voelde, en daarna een half uur met m'n ogen dicht en mond open liggen concentreren op m'n ademhaling tot het klaar was. Eigenlijk viel het reuze mee vandaag. En toen de tandarts me na afloop een spiegel gaf om te kijken, vielen er toch even een paar traantjes dat het gat voorin m'n mond weg was.
Morgen wordt het pas echt spannend, dan komt de eerste wortelkanaalbehandeling. Brrrr... Maar ik vertrouw volledig op de tandarts. En op de verdoving natuurlijk...
So far, so good!
Stuur privébericht
wo, 07/27/2011 - 21:11 Permalink
struisje

Zo, wortelkanaalbehandeling 1 zit erop. Het was niet echt fijn natuurlijk, maar gezien de horrorverhalen die ik hierover gehoord en gelezen had viel het me erg mee. Ik ben een paar keer bijverdoofd omdat ik nog wat voelde, en ik had blijkbaar hele moeilijke kanaaltjes, waardoor het voor de tandarts wat moeizamer ging. Maar het ging allemaal goed. Voorlopig nog geen echte na-pijn, beetje kloppend gevoel, maar met een paracetamolletje is dat ook zo weg.
Waar ik tijdens de behandeling eigenlijk nog het meest last van had, was het feit dat je eigenlijk een uur lang niet kan slikken, en ik ging op een gegeven moment bijna kokhalzen, tot de assistente me zei te focussen op het ademhalen door m'n neus, en toen trok het weer weg. Nou ja, als dat het ergste is, dan kan ik die van volgende week ook wel aan!
Er zit nu trouwens een tijdelijke vulling in m'n kies, hij was door ontsteking te onrustig of zo om het nu af te maken.

Zo, dat was het weer, ik hou jullie op de hoogte. Ben voorlopig nog steeds heeeeel blij dat ik de stap genomen heb, en veel minder bang voor de bezoeken die nog moeten komen.
Stuur privébericht
do, 07/28/2011 - 19:17 Permalink
struisje

Hallo allemaal, even een vervolg. Vandaag weer een afspraak, we zouden eigenlijk vandaag wortelkanaalbehandeling nummer 2 doen, maar de tandarts vond het toch beter om eerst de definitieve vulling voor nummer 1 te doen. Dat viel me nog best een beetje tegen eigenlijk, het duurde meer dan een uur en was best pijnlijk af en toe, zeker naar het eind toe. Had ik eigenlijk niet verwacht, ik dacht, ze haalt de tijdelijke vulling eruit en hup de nieuwe erin... Maar goed, hij zit nu, en ik ben toch wel blij dat ze eerst de ene kant heeft afgemaakt, want die tijdelijke vulling had wat barstjes en zo en daar durfde ik toch niet zo goed mee te kauwen.

Volgende stap: over een paar weken wkb nummer 2 en daarna de definitieve vulling van nummer 2. Uiteindelijk moeten er dan ook nog kronen op, maar dat komt later weer. Wordt vervolgd!
Stuur privébericht
do, 08/04/2011 - 20:04 Permalink
struisje

Vandaag was deel 1 van de wortelkanaalbehandeling van m'n andere kies. En serieus, het viel me dit keer reuze mee. Ze had me voor de zekerheid al vantevoren een beetje extra verdoofd omdat dat de vorige keer tijdens de behandeling nog nodig bleek, en ik heb geen centje pijn gevoeld dit keer. Het niet slikken een uur lang blijft naar, maar ik weet nu wat ik kan verwachten en ik word er al beter in om het weg te stoppen en te focussen op m'n ademhaling. Toen de tandarts zei dat ze klaar was, was ik echt verbaasd, het voelde veel sneller, terwijl ze er evenveel werk aan had gehad als aan de vorige kies. Inmiddels is de verdoving al lang weer uitgewerkt en ook dit keer eigenlijk geen napijn.

Al met al ben ik zo superblij dat ik een paar maanden geleden de stap genomen heb om te bellen, want hoewel het natuurlijk nooit leuk is, ben ik m'n angst eigenlijk wel grotendeels kwijt inmiddels, dankzij m'n hele lieve tandarts natuurlijk. We zijn er nog niet, maar de grootste dingen zijn bijna klaar, en daar ben ik apetrots op. Voor de mensen die nog aarzelen om te bellen: ik weet hoe het voelt, heb zelf jaaaren gewacht, ook al brokkelden m'n kiezen intussen af. Maar voor mij is uiteindelijk eigenlijk dat bellen het engste gebleken en het enige echt moeilijke moment gebleven, alles wat daarna kwam is eigenlijk meegevallen en minder erg geweest dan ik me vantevoren had ingebeeld.
Stuur privébericht
di, 08/23/2011 - 22:12 Permalink