Zoals zo veel van jullie ben ik altijd doods maar dan ook doodsbang geweest voor de tandarts. Ik was al 5 jaar niet meer geweest en liep sinds 2 jaar met ernstige kiespijn rond. De afgelopen weken echter werd de pijn ineens echt ondraaglijk. Ik kon gewoon niet verder. Ik was zo bang en zo diep in de stress dat ik een ernstige paniekaanval heb gehad op mijn werk. Mijn collegas hebben zelfs een ambulance in moeten schakelen omdat ze dachten dat ik een hartaanval had.
En ik wist het zeker, ik ga nu dood. Zo lang slecht voor je tanden gezorgd, al die horrorverhalen gelezen dat een onstoken kies tot een hartaanval kon leiden. Dit was het dan. Na onderzoek in de ambulance... niets aan de hand. Meneer u bent een gezonde vent van 30 en bent gewoon erg geschrokken. Ga lekker naar huis en neem wat rust.
Dit advies opgevolgd, afspraak gemaakt bij de huisarts een een bloedtest gedaan. Wederom, niets ernstigs aan de hand, alleen een flink tekort aan vitame D. Hier ik heb supplementen voor gekregen en die slik ik nu twee weken. Maar de angst bleef, de kiespijn bleef. De stress werd erger. Een blik in mn mond en mn verstandskiezen zaten onder de gaten. Het kon niet meer. Spoedtandarts gebeld (met tranen in mijn ogen) en ik kon de volgende dag terecht. Ik was als de dood. Ik durfde niet eens alleen de weg op dus heb ik een (gelukkig begripvolle) vriend om een lift gevraagd.
En toen was het zover. Ik liep de praktijk in. Tandarts van tevoren verwittigd over mijn angst en het personeel was zeer begripvol. Ga eerst maar even zitten en vertel wat u voelt. Alles uitgelegd en uiteindelijk met mijn laatste moed gaan liggen in die martelstoel. Mijn laatste woorden 'Trek alles er maar uit, ik kan niet meer'. De tandarts glimlacht en zegt 'laten we eerst maar even kijken'.
En dat doet hij. Ik open m'n mond, hij pakt z'n spiegeltje en haak en begint een beetje te porren. 'Hmm hmm' 'okee' 'jaja' klinkt het. Ik vraag om het slechte nieuws, en dan die woorden. 'Meneer uw gebit is goed in orde, hier en daar wat tandplak, niets aan de hand'
He? Hoe kan dat? Maar die pijn dan, die zwarte vlekken op m'n kiezen?. 'Oh dat zijn gewoon verkleuringen. Komt vaak voor. Niets om je zorgen over te maken, we maken nog wat fotos, misschien heeft u ergens een infectie' En ook uit de fotos bleek... niets aan het handje. Hij heeft me doorverwezen naar een kaakchirurg voor verder onderzoek. Ik kon een week later terecht.
En die week was... raar. Nog steeds in de stress. Nog steeds die pijn, die angst. Als het niet aan mijn tanden ligt wat dan? Ik heb hier zoveel verhalen gelezen van mensen die uiteindelijk toch weer bij de tandarts zijn geweest en na een korte pijnloze behandeling het hele gewicht van de wereld van zich af voelden vallen. Waarom mocht dat mij niet overkomen?
Afgelopen vrijdag dus eindelijk bij de kaakchirurg geweest en het zelfde verhaal. Geen gaatjes, niets te zien op de fotos. Dus de chirurg zoekt verder. Knijpt wat in mijn kaakspieren en onder mijn oren. En ja, zeer gevoelig. Hoe kan ik pijn in mijn kiezen hebben als u op mijn oren drukt? Het antwoord daar zitten geen pijnreceptoren dus de pijn word doorverwezen naar uw gebit.
TMD. Een temporomandibulaire stoornis. In het Nederlands: een slecht werkend kaakgewricht. Ik vraag de chirurg wat dat betekent en wat de oorzaak kan zijn, dus hij vraagt mij waar ik verder last van heb. Dus ik vertel. Angst. Stress. Paniek. Vitamine D tekort. Hij knikt met een milde glimlach. Allemaal zeer bekende oorzaken. Neem rust in de kennis dat uw gebit in orde is en blijf die supplementen nemen. Oh en zoek een nieuwe tandarts om dat mooie gebit ook mooi te houden.
Verder ben ik doorverwezen naar een orofaciaal fysiotherapeut om te helpen met TMD. Hier heb ik morgen mijn eerste afspraak en als er iemand hier benieuwd is naar mijn ervaringen aldaar zal ik deze graag met jullie delen.
Het weekend na de kaakchirurg voel ik mijn.... stukken beter. Er is mij op het hart gedrukt dat er echt niets mis is met mijn tanden en dat geloof ik ook. De vitamine D supplementen beginnen hun werk te doen ik merk dat de pijn veel, veel minder is geworden. Op het moment voel ik bijna niets, voor de eerste keer in bijna twee jaar voel ik me weer goed.
De verhalen die ik op die forum heb gelezen hebben mij uiteindelijk de moed gegeven om deze stap te zetten en hier ben ik ontzettend dankbaar voor. Vandaar dat ik dit met jullie deel en hoop dat iemand anders nu ook de stap durft te zetten om weer naar de tandarts te gaan. Hoe erg je kiespijn ook lijkt, het hoeft helemaal niets met je gebit te maken te hebben.
Verlos jezelf van die stress, die angst, die verschrikkelijke altijd aanwezig pijn. Niemand verdient het om zo lang door een hel te gaan. Zeker als het zovaak blijkt (ook uit andere verhalen die ik hier heb gelezen) dat de oplossing in de meeste gevallen volledig pijnloos.
Mede-angsthazen, verlos jezelf van je ellende. Ga naar die tandarts en leer weer van het leven te kunnen genieten.
En ik wist het zeker, ik ga nu dood. Zo lang slecht voor je tanden gezorgd, al die horrorverhalen gelezen dat een onstoken kies tot een hartaanval kon leiden. Dit was het dan. Na onderzoek in de ambulance... niets aan de hand. Meneer u bent een gezonde vent van 30 en bent gewoon erg geschrokken. Ga lekker naar huis en neem wat rust.
Dit advies opgevolgd, afspraak gemaakt bij de huisarts een een bloedtest gedaan. Wederom, niets ernstigs aan de hand, alleen een flink tekort aan vitame D. Hier ik heb supplementen voor gekregen en die slik ik nu twee weken. Maar de angst bleef, de kiespijn bleef. De stress werd erger. Een blik in mn mond en mn verstandskiezen zaten onder de gaten. Het kon niet meer. Spoedtandarts gebeld (met tranen in mijn ogen) en ik kon de volgende dag terecht. Ik was als de dood. Ik durfde niet eens alleen de weg op dus heb ik een (gelukkig begripvolle) vriend om een lift gevraagd.
En toen was het zover. Ik liep de praktijk in. Tandarts van tevoren verwittigd over mijn angst en het personeel was zeer begripvol. Ga eerst maar even zitten en vertel wat u voelt. Alles uitgelegd en uiteindelijk met mijn laatste moed gaan liggen in die martelstoel. Mijn laatste woorden 'Trek alles er maar uit, ik kan niet meer'. De tandarts glimlacht en zegt 'laten we eerst maar even kijken'.
En dat doet hij. Ik open m'n mond, hij pakt z'n spiegeltje en haak en begint een beetje te porren. 'Hmm hmm' 'okee' 'jaja' klinkt het. Ik vraag om het slechte nieuws, en dan die woorden. 'Meneer uw gebit is goed in orde, hier en daar wat tandplak, niets aan de hand'
He? Hoe kan dat? Maar die pijn dan, die zwarte vlekken op m'n kiezen?. 'Oh dat zijn gewoon verkleuringen. Komt vaak voor. Niets om je zorgen over te maken, we maken nog wat fotos, misschien heeft u ergens een infectie' En ook uit de fotos bleek... niets aan het handje. Hij heeft me doorverwezen naar een kaakchirurg voor verder onderzoek. Ik kon een week later terecht.
En die week was... raar. Nog steeds in de stress. Nog steeds die pijn, die angst. Als het niet aan mijn tanden ligt wat dan? Ik heb hier zoveel verhalen gelezen van mensen die uiteindelijk toch weer bij de tandarts zijn geweest en na een korte pijnloze behandeling het hele gewicht van de wereld van zich af voelden vallen. Waarom mocht dat mij niet overkomen?
Afgelopen vrijdag dus eindelijk bij de kaakchirurg geweest en het zelfde verhaal. Geen gaatjes, niets te zien op de fotos. Dus de chirurg zoekt verder. Knijpt wat in mijn kaakspieren en onder mijn oren. En ja, zeer gevoelig. Hoe kan ik pijn in mijn kiezen hebben als u op mijn oren drukt? Het antwoord daar zitten geen pijnreceptoren dus de pijn word doorverwezen naar uw gebit.
TMD. Een temporomandibulaire stoornis. In het Nederlands: een slecht werkend kaakgewricht. Ik vraag de chirurg wat dat betekent en wat de oorzaak kan zijn, dus hij vraagt mij waar ik verder last van heb. Dus ik vertel. Angst. Stress. Paniek. Vitamine D tekort. Hij knikt met een milde glimlach. Allemaal zeer bekende oorzaken. Neem rust in de kennis dat uw gebit in orde is en blijf die supplementen nemen. Oh en zoek een nieuwe tandarts om dat mooie gebit ook mooi te houden.
Verder ben ik doorverwezen naar een orofaciaal fysiotherapeut om te helpen met TMD. Hier heb ik morgen mijn eerste afspraak en als er iemand hier benieuwd is naar mijn ervaringen aldaar zal ik deze graag met jullie delen.
Het weekend na de kaakchirurg voel ik mijn.... stukken beter. Er is mij op het hart gedrukt dat er echt niets mis is met mijn tanden en dat geloof ik ook. De vitamine D supplementen beginnen hun werk te doen ik merk dat de pijn veel, veel minder is geworden. Op het moment voel ik bijna niets, voor de eerste keer in bijna twee jaar voel ik me weer goed.
De verhalen die ik op die forum heb gelezen hebben mij uiteindelijk de moed gegeven om deze stap te zetten en hier ben ik ontzettend dankbaar voor. Vandaar dat ik dit met jullie deel en hoop dat iemand anders nu ook de stap durft te zetten om weer naar de tandarts te gaan. Hoe erg je kiespijn ook lijkt, het hoeft helemaal niets met je gebit te maken te hebben.
Verlos jezelf van die stress, die angst, die verschrikkelijke altijd aanwezig pijn. Niemand verdient het om zo lang door een hel te gaan. Zeker als het zovaak blijkt (ook uit andere verhalen die ik hier heb gelezen) dat de oplossing in de meeste gevallen volledig pijnloos.
Mede-angsthazen, verlos jezelf van je ellende. Ga naar die tandarts en leer weer van het leven te kunnen genieten.