Een hoop herkenbare verhalen hiero......
Ikzelf ben ook nogal angstig voor de tandarts. De laatste keer is zo'n 10 jaar geleden en toen was mijn gebit helemaal opgeknapt en had ik me voorgenomen om vervolgens ieder jaar naar de tandarts te gaan,,,, Wat dus niet gebeurd is.....
De situatie nu ?
Een jaar of 2 geleden is er een vulling uit een kies uitgevallen, en de overblijfselen hadden in het begin wat scherpe kantjes, maar tegenwoordig niet meer zo. De tanden zijn vergeeld , hebben kleine rotte plekjes. Ik weet ook zeker dat ik heel veel gaatjes heb. Dit allemaal was tot nu toe geen reden om naar de tandarts te gaan. Nu is er twee weken geleden, heel goed zichtbaar (ik durf niet te lachen) een van mijn voortanden afgebroken (de wortels zitten er nog).
Dit is voor mij reden om nu wel een afspraak te maken met mijn tandarts.
Alleen, de afgelopen 2 weken heb ik dus niet gebeld, uit angst.
Ik heb geen idee of ik nog ingeschreven sta bij de tandarts, en of de verzekering het nog wel vergoed. Maar het is vooral de angst en schaamte die me de das omdoet. In plaats van een afspraak te maken zit ik hier een stukje te typen. Terwijl ik gewoon weet dat als ik niets doe, ik straks een kunstgebit nodig heb. Op hetzelfde moment denk ik weleens dat dat beter zou zijn, omdat ik dan nooit meer naar de tandarts hoef.
Ik besef heel goed dat een kustgebit niet ideaal is, ik gewoon moet bellen om te voorkomen dat het nog erger wordt, de technieken zijn verbeterd de laatste jaren. ALS ik bij de tandarts geweest ben zal ik waarschijnlijk roepen dat ik het jaren eerder had moeten doen.
Maar ik durf gewoon niet. Tegen beter weten in. Onder narcose laten behandelen zie ik ook niet zitten.....
Ikzelf ben ook nogal angstig voor de tandarts. De laatste keer is zo'n 10 jaar geleden en toen was mijn gebit helemaal opgeknapt en had ik me voorgenomen om vervolgens ieder jaar naar de tandarts te gaan,,,, Wat dus niet gebeurd is.....
De situatie nu ?
Een jaar of 2 geleden is er een vulling uit een kies uitgevallen, en de overblijfselen hadden in het begin wat scherpe kantjes, maar tegenwoordig niet meer zo. De tanden zijn vergeeld , hebben kleine rotte plekjes. Ik weet ook zeker dat ik heel veel gaatjes heb. Dit allemaal was tot nu toe geen reden om naar de tandarts te gaan. Nu is er twee weken geleden, heel goed zichtbaar (ik durf niet te lachen) een van mijn voortanden afgebroken (de wortels zitten er nog).
Dit is voor mij reden om nu wel een afspraak te maken met mijn tandarts.
Alleen, de afgelopen 2 weken heb ik dus niet gebeld, uit angst.
Ik heb geen idee of ik nog ingeschreven sta bij de tandarts, en of de verzekering het nog wel vergoed. Maar het is vooral de angst en schaamte die me de das omdoet. In plaats van een afspraak te maken zit ik hier een stukje te typen. Terwijl ik gewoon weet dat als ik niets doe, ik straks een kunstgebit nodig heb. Op hetzelfde moment denk ik weleens dat dat beter zou zijn, omdat ik dan nooit meer naar de tandarts hoef.
Ik besef heel goed dat een kustgebit niet ideaal is, ik gewoon moet bellen om te voorkomen dat het nog erger wordt, de technieken zijn verbeterd de laatste jaren. ALS ik bij de tandarts geweest ben zal ik waarschijnlijk roepen dat ik het jaren eerder had moeten doen.
Maar ik durf gewoon niet. Tegen beter weten in. Onder narcose laten behandelen zie ik ook niet zitten.....