andere angst - moeilijk

Hoi,

Je tandarts vraagt zelf iedere keer waarom je bang bent.
Ik denk dat hij dan dus NIET vreemd zal kijken wanneer je dat uitlegt!

Dus je moet het JUIST tegen die tandarts vertellen, dan kan hij er rekening mee
houden, door bijv. de deur juist niet dicht te doen (als dat kan) of door je bijv.
niet langer plat te leggen dan nodig is of je tussendoor overeind te zetten.

Ik heb afgelopen woensdag anderhalf uur op de stoel gelegen en heb gewoon
gevraagd of ik tussendoor (als er wat moest uitharden, of deverdoving moest
inwerken) even overeidn kon en dat was geen enkel probleem.

Nu heb ik wel een andere TA dan jij, maar als ik zo lees dat 'ie ernaar vraagt EN
op de hoogte is van je angst ben ik er vrij zeker van dat je begrip zult vinden.

M.b.t. de medicijnen lijkt het me wel van belang dta de TA daarvan op de
hoogte is; dan weet hij bijv. of er bloedverdunners (aspirine bijvoorbeeld)
of andere dingen van invloed kunnen zijn op waar hij mee bezig is.

Heel veel sterkte en succes, hou iig vol
te blijven gaan, dat is het belangrijkst.

Groetjes,
JAN

Hoi,

Ik ben het helemaal met Jan eens. Hoe moeilijk ook ik zou wel vertellen waarom je angstig bent/in paniek raakt. Zo snapt hij vast je angst niet omdat je niet bang bent voor de behandeling op zich, hij vraagt het toch ook steeds. Hij gaat je heus niet wegsturen als hij het weet, hoe kom je op die gedachte?

Als jij echt denkt dat je echt oxazepam nog nodig hebt om het aan te kunnen zou ik dat ook gewoon aan de tandarts zeggen. In principe moet hij gewoon wel weten welke medicijnen je gebruikt, ook die oxazepam.

Heel veel sterkte!

Groetjes, Hermina

Ik snap je helemaal, als je binnen bent kkan je niet meer terug, opgesloten! Maar nu juist de truuk om dat te door breken, denk is na of dat echt zo is...........tuurlijk kan je nog weg, jij bent de baas en als jij weg wilt kan dat altijd! Vertel het de tandarts gewoon, ik vertel het mn kapper en iedereen waar ik dat gevoel heb, tuurlijk ben ik een beetje gek, maar ja wie niet toch?

Als je echt bang bent et te vertellen, of bang bent niet uit je woorden te
kunnen komen kun je ook overwegen je verhaal op papier te zetten.

Dan kun je daar rustig en in jouw tempo over nadenken en kun je ook in de zenuwen
niets vergeten. Maak het alleen niet te lang, anders is je TA langer aan het lezen dan
je behandeling duurt en zit jij in zenuwen te wachten tot 'ie klaar is met lezen.

heeej

je gevoel zegt zelf wel wanneer je kan stoppen met het nemen van die tabletten! praat er eens over met de tandarts.. misschien dat je er achterkomt waarvoor je precies angstig bent, dan is de tandarts hier ook van op de hoogte en kan hij er ook rekening mee houden(of praat met de assistente, misschien minder eng!)

groetjes en succes! Kimberley

Hoi Joeke,

Volgens mij hebben wij met z’n allen meer dan een beetje gelijk :wink: . Zelf oxazepam via de huisarts regelen zonder dat je tandarts het weet lijkt me niet een oplossing voor je "angst bij de tandarts"- probleem, en vind ik persoonlijk idd geen goed idee.

Misschien zou je ook een afspraak kunnen maken om alleen maar erover te praten (hoeft niet in details toch), haalt de lading er mogelijk een beetje af? Ik weet niet of dat bij jouw tandarts kan maar zo ben ik zelf wel begonnen, hij kon aan het eind van het gesprek zelfs nog het gebit in kaart brengen, juist daardoor, het kan ook opluchten als ze sommige dingen weten!!!

Ik ben tijdens een paar behandelingen behoorlijk mijn zelfbeheersing verloren, maar daar hebben zowel de tandarts als de assistente rustig op gereageerd en (ook later) rekening mee gehouden. Ik heb me er zelf ook niet voor geschaamd, ik had het van te voren gezegd dat ik bang was en waarom (was in mijn geval wel thk, door kaakchirurg), dus ze wisten dat het kon gebeuren. Jij hebt gezegd dat je bang bent, alleen niet wat je angst veroorzaakt. De oorzaak maakt in principe niet veel uit, alleen wel een beetje voorspelbaar te verwachten reacties tijdens behandeling, het gaat om het begrip van de tandarts daarvoor!

Wens je naast sterkte ook heel veel moed!!!

Groet, Hermina

Hallo Joeke,

Ik heb niet alle antwoorden uitgebreid gelezen dus misschien is mijn antwoord al gegeven of niet van toepassing? Wat ik me afvraag is, of je ook voor sommige andere situaties zo bang bent. Als dat zo is zou ik zeker nog eens met je huisarts praten en is misschien een (gedrags) therapie goed in jouw situatie.
Kan ook zijn dat je hele nare ervairngen hebt opgedaan bij een tandarts, vroeger bijvoorbeeld?
Dat je de deur open wilt laten lijkt een beetje op claustrofobie, of durf je wel in een vliegtuig?
Als je angst puur en alleen met de tandarts te maken heeft zou ik het inderdaad nog even aankijken en uitproberen zoals anderen hebben geadviseerd. Maar als je op de lange duur niet zonder pillen kunt zou ik òf naar je huisarts gaan om het opnieuw te bespreken ( laat je niet met pillen afschepen) of naar een speciale angsttandarts ( want die bestaan).

Inderdaad nare ervaringen, niet bij de tandarts, maar daar komt het boven en is het moeilijk. Ik wil niet naar een andere tandarts, ben nu net een beetje aan deze gewend. Zie niet wat een angsttandarts beter zou doen dan mijn huidige. In die stoel liggen blijft moeilijk, het gevoel niet weg te kunnen en totaal overgeleverd te zijn. Dichte deur ook obstakel om weg te komen. Kwestie van vertrouwen weet ik, maar dat moet opgebouwd worden, dat is er niet zomaar, en dat duurt bij mij lang. Ben zelf al wel blij met dat ik ga, ookal is het (nu nog) met pillen.

Wat is gedragstherapie? Klinkt niet best.

Joeke

zelf heb ik ook gedrachs therapie maar dan voor mijn angststoornis niks engs aan word je alleen maar beter van! het is langzaam opbouwen en stappen herhalen :)

Hallo Joeke, datgene wat je er met je aan de hand is , je angst en zo, dat is iets waar je je absoluut niet voor hoeft te schamen. Ik kan het gemakkelijk zeggen maar geloof me, er zijn genoeg mensen ( en daar schaar ik mijzelf ook onder) die weten hoe het is om extreem angstig te zijn.
Het is van belang te weten of jij meer dan gemiddeld angstig bent dan andere mensen. Door met je huisarts te praten en misschien een therapie te doen kun je te weten komen waar je angst vandaan komt. Gedragstherapie is helemaal niet eng. Je leert dan dat je jezelf vaak bang maakt door de gedachten die je in je hoofd haalt. Door je eigen gedachten te veranderen kun je dan van je angst afkomen. Maar er zijn veel goede therapieen, of soms is een combinatie van therapie en medicatie beter. Oxazepam bestrijdt alleen de symptomen maar pakt het probleem niet aan. Ik ben geen deskundige maar spreek uit eigen ervaring.
Het kan zijn dat je een angststoornis hebt, dat wil zeggen dat je of door je genen of door een gebeurtenis in je leven veel angstiger bent dan anderen. Daar is iets aan te doen. Maar dan moet je wel naar een psychiater.
Je had het over 'gek zijn'. Niemand is gek op deze wereld, mensen heben soms ergens last van, in meer of mindere mate en het is alleen maar erg te bewonderen als ze daar iets aan willen doen. Mensen die anderen voor gek verslijten zijn dom ( jij niet hoor) en weten niet waar ze het over hebben. Ik hoop dat je weer wat geholpen bent.
Ik wens je veel sterkte met alles,
groetjes ( ben even mijn eigen Nickname vergeten hahaha)

Hoi Joeke,

Ik herken erg veel van je verhaal,Ik ben ook niet bang voor de tandarts zelf of voor pijn ofzoiets, maar wel bang dat ik niet weg kan, vast zit, dat er dingen gebeuren die ik niet meer in de hand heb.
Het liggen in de stoel is al een probleem, maar mijn tandarts houdt daar nu rekening mee, hij doet eerst de stoel naar achter en geeft me even de tijd en vraagt dan als ik weer rustig ben of hij kan beginnen.
Als ik moet wachten tussen door dan zet hij de stoel weer overeind.
Ik heb besloten mijn tandarts wel op de hoogte te brengen al schaam ik me er ook voor maar ja als ze niet duidelijk weten wat er nu precies aan de hand is kunnen ze je ook niet goed helpen.
Misschien heb je ook nog iets aan de antwoorden in dit topic:

http://www.tandarts.nl/phpBB/viewtopic.php?f=9&t=12664

Ik zelf heb wel therapie, maar inmiddels is mij wel duidelijk dat sommige dingen gewoon moeilijk blijven, hoeveel therapie je er ook voor krijgt.
Maar alle beetjes helpen, dat die stap nog een brug te ver is begrijp ik ook heel goed.
Heel veel sterkte met alles.