Schaam me voor mijn gebit

Author:
Tommy71
Posted:
di, 03/22/2011 - 13:08
Hallo,

Ik ben 10 jaar niet meer bij een tandarts geweest door traumatische ervaringen in het verleden.
Nu wil ik toch wel weer gaan. Ik moet me over mijn angst heenzetten!
Ik schaam me alleen zo ontzettend voor mijn gebit. En ben bang dat er zo veel mis is (allemaal horror scenario's in mijn hoofd).

Iemand misschien tips?

Tommy.
scaredycat

zit al te kijken op sites met protheses etc.


Niet doen! Je maakt je daarmee alleen maar meer onzeker. Maak een afspraak,
zeg erbij dat je lang niet bent geweest ivm angst, dan kunnen ze daar
rekening mee houden. En dan valt het misschien allemaal wel mee.

Ik dacht jaren geleden ook dat een prothese de enige oplossing was na meer dan
10 jaar geen TA te hebben gezien.. Inmiddels lach ik mensen alweer een paar jaar
toe met 80% eigen tanden en een paar kronen. Maar die kronen zijn zo netjes
ongelijk dat ze niet herkenbaar zijn als "nep" zonder het te weten.

Heel veel sterkte, laat ons even weten wanneer je gaat en/of geweest bent!

Groet,
JAN
Stuur privébericht
wo, 03/23/2011 - 23:29 Permalink
Lyah

Hoi Tom,

Ik zit met hetzelfde probleem,
Al zo'n 10 jaar niet naar de TA geweest en ik schaam me enorm voor mijn gebit.
Ik loop er de laatste tijd steeds vaker aan te denken om gewoon die stap te doen maar de schaamte heeft me tot nu toe steeds tegengehouden.
Vannacht was het weer zover, ik kon niet slapen en er komen dan allerlei doemscenario's in mijn hoofd. Ik droom wel eens dat ik wakker wordt en dat dan al mijn tanden en kiezen uit mijn mond vallen...
Dus vandaag ben ik, voor de zoveelste keer, online op zoek gegaan naar een tandarts. Ik heb nog steeds niet de stap gezet maar iik heb wel een praktijk in de buurt gevonden die me aanstaat. Ze zijn gespecialiceerd in angsten en bieden de mogenlijkheid aan om in eerste instantie via email contact te houden. Alleen al het vinden van deze praktijk doet me goed. Het lijkt wel of ze je graag over de grens willen trekken dus misschien is dit ook wel een tip voor jou.
Ik heb met mezelf afgesproken dat ik hen morgen een mail ga sturen.

- online zoeken naar een fijne praktijk die begrip toont voor jouw situatie. Dan hoef je nog niet echt een keus te maken maar heb je wel al een stap in de goede richting gezet

Daarnaast is het misschien ook wel een goed idee om iemand uit je omgeving in te schakelen. Ik heb dit zelf ook nog niet gedaan maar ik ben van plan om mijn moeder deze week te gaan vertellen hoe het er met mijn gebit voorstaat en vragen of zij mij in dit proces wil steunen. Ik moet me hierbij ook over mijn schaamte heenzetten maar ik heb al eerder ervaren dat de schaamte het grootste probleem is. Op deze manier sta je er in ieder geval niet alleen voor.

Daarnaast wil ik je zeggen dat je er ook niet alleen voor staat. Zoals je ziet, worstel ik met hetzelfde probleem en dezelfde angsten. Je bent niet alleen,

Heel veel succes
Stuur privébericht
di, 04/05/2011 - 16:36 Permalink
scaredycat

Hoi Lyah,

Niet morgen mailen, NU! Je bent nu al zover dat je de beslissing genomen
hebt en emailen kun je 24u/dag, dus waarom zou je het uitstellen?

Ik vond de eerste keer bellen (mailen was toen nog geen optie) ook rete-eng,
maar toen ik iemand aan de lijn had was dat ineens over en toen ik ophing was
ik blij en trots dat ik gebeld had EN een afspraak had staan, dus "gewoon doen".

Dat dat eng is weet ik, maar dat is het morgen ook,
je kunt er maar vanaf zijn! ;)

Succes en hou ons op de hoogte!
Stuur privébericht
di, 04/05/2011 - 19:41 Permalink
Lyah

Scaredycat,
dank je voor je berichtje en ik weet dat je gelijk hebt maar...
Ik heb altijd een maar, deze keer was het dat ik vandaag een hele spannende dag op mijn werk had en dat ik daarnaast niet al te veel aan de TA wilde denken. Ik weet het, het is eigenlijk een smoesje maar aan de andere kant ben ik blij dat ik vannacht goed heb geslapen. Ik weet dat ik dat niet had gedaan als ik wel al contact had opgenomen met de TA.

Maar ik ga nu, als ik hier klaar ben eindelijk dan de mail sturen, dus wens me geluk! Morgen ben ik vrij dus het is niet erg als ik hier vannacht wat langer door wakker lig.

Paremedic,
Ik ben altijd bang voor de tandarts geweest, als kind hadden wij nog zo'n tandarts van de oude stempel die verdovingen etc weigerde te geven en als je trillend en zwetend in de stoel lag en je mond niet goed open kon houden omdat je van de angst zoveel moest slikken, steldde je je aan. Bovendien werd hij altijd boos omdat ik mijn tanden niet goed genoeg zou poetsen. Ik moest het soms aan hem voordoen waarna hij zei dat het helemaal verkeerd was, de tandenborstel greep en het nog eens hardhandig overdeed. Toen ik een tiener was heb ik me bij een andere tandarts ingeschreven en daar voelde ik me beter op mijn gemak. Ik heb helaas in die tijd een slechte ervaring met de orthodontist opgedaan waar ik me totaal niet op mijn gemak voelde.

Toen ik naar een andere stad ging verhuizen, heb ik me niet meer ingeschreven bij een nieuwe tandarts. Tot ik zo'n vier jaar later vreselijk veel last kreeg van een kies. Het was toen vreselijk moeilijk om een tandarts te vinden omdat alle praktijken vol zaten. Uiteindelijk heb ik er een in een naburig stadje gevonden. Hij heeft mijn kies getrokken waardoor ik van de pijn af was. Maar hij heeft ook duidelijk laten weten dat hij het maar raar vond dat ik het zo ver heb laten komen. Ik schaamde me daardoor dubbel zo erg en toen ik een half jaar later een oproep kreeg om een afspraak te maken, heb ik dat niet meer gedaan.
Achteraf is het heel stom omdat ik toen al had kunnen weten wat er gebeurd als je niet gaat maar ik heb gewoon aan mijn angst toegegeven en mijn kop in het zand gestoken.

In eerste instantie is het makkelijk om de tandarts te negeren omdat er dan nog niets aan de hand is, maar na 5 jaar kreeg ik pijn, werden mijn tanden hoe langer, hoe geler. Maar ook daarvoor stopte ik mijn kop in het zand. Ik schaamde me zo erg dat ik het niet onder ogen wilde zien. Nu is het zo erg dat er stukken van mijn kies afgebroken zijn. Mijn tanden zichtbaar verkleurd met op sommige plekken zelfs donkere vlekken en ik constant bang ben dat mensen te ver mijn mond in kunnen zien.

Ik ben erg jaloers op mensen met een mooi gezond gebit en ik merk de laatste tijd dat dit mijn eigen functioneren in de weg staat.
Ik ben een leuke meid, zie er goed uit, verzorg mezelf goed maar wat ik steeds meer en meer aan mezelf zie is dat lelijke gele gebit en daar wil ik nu vanaf.

Dus het is nu tijd voor mij om actie te ondernemen want ik wil ook zo iemand worden met een mooi gezond gebit
Stuur privébericht
wo, 04/06/2011 - 21:34 Permalink
scaredycat

Goed dat je de mail gestuurd hebt! Gefeliciteerd!
Nu hopen dat ze snel reageren, dan zit je minder lang in spanning.

@Paramedic: ik kan natuurlijk niet voor Lyah spreken, maar ik merkte dit zelf ook;
tijdens een gesprek ben je meer bezig met je slechte gebit verbergen dan met het
gesprek zelf. Daardoos is spontaan reageren enorm moeilijk is mijn ervaring.

Na mijn sanering/renovatie merkte ik zelf al dat ik ineens durfde te lachen en "gewoon"
een gesprek aan durfde te gaan, echt een enorme "boost" voor mijn zelfvertrouwen.
Mooiste compliment kwam van een klant; die zei dat hij merkte dat er "iets" met me
was, maar hij wist niet wat. Ik was ineens heel anders dan hij gewend was :D

Nu ik aan het solliciteren ben ben ik ook blij dat ik me iig over
mijn gebit/uiterlijk geen zorgen hoef te maken, ook heel belangrijk!
Stuur privébericht
do, 04/07/2011 - 00:02 Permalink
Lyah

Ik heb bericht terug gekregen van de TA in de vorm van een hele lieve mail. Ze willen me graag helpen en hebben in het kort een beetje uitgelegd hoe ze te werk gaan. Ik kreeg het er helemaal warm van en had het gevoel dat ik een overwinning heb behaalt. Ik heb meteen een bericht terug gestuurd en gezegt dat ik graag een afspraak wil maken, dat is dus mijn volgende stap, het maken van een afspraak.

Het is heel gek, nu ik de stap heb gezet, kan ik bijna niet wachten. Wat zou het heerlijk zijn om een gezond gebit te hebben. De laatste jaren leek het wel of ik geaccepteerd had dat ik een slecht gebit had en dat ik daar maar mee moest leren leven. Nu, door deze stap te zetten is het opeens weg mogenlijk en dat voelt best wel raar.

Scaredycat
Je hebt gelijk, door het lezen van dit forum en jullie reacties hier voel ik me sterker staan. Dank je voor je hulp en aanmoediging. Ik vind het ook een inspiratie om te zien hoe goed alles bij jou is gegaan. Dat zou dan bij mij ook best wel de uitkomst kunnen zijn.

Paremedic
Het is net wat Scaredycat ook al heeft gezegt. Ik ben me heel erg bewust van mijn gebit, eigenlijk de hele dag. Het heeft een behoorlijke invloed op mijn zelfbeeld. Ik kan soms best ijdel zijn, en ben eigenlijk best tevreden met mezelf op mijn gebit na. Ik zie het vaak voor me hoe andere mensen me zien als ze me voor het eerst ontmoeten. Een leuke meid totdat ze haar mond open trekt en dan is dat lelijke gebit het enige wat ze nog van me kunnen zien.
Ik let erg op hoe ik lach, hoe ik eet, soms zelfs op hoe ik praat en dat is erg vermoeiend.
Ik werk met kinderen en die kunnen soms, onbedoeld, erg confronterend zijn. Ik heb veel vragen van hen ontvangen over mijn gebit. Nog vorige week vraag een jongetje hoe het kwam dat mijn tanden zo geel waren. Ik kan er op dat moment wel een leuke draai aan geven maar het is natuurlijk niet leuk om te horen.

Ik ben me ook steeds meer bewust van het gebit van andere mensen die ik ontmoet en dan ben ik altijd jaloers. Het komt zelden voor dat ik iemand tegen kom met een gebit als dat van mij.

ik hoop dat dit je vraag een beetje heeft beantwoord
Stuur privébericht
do, 04/07/2011 - 14:05 Permalink
Lyah

Dit gaat allemaal wel heel erg snel hoor!

Ik heb morgen om half 10 al een afspraak, weet even niet meer wat me overkomt.

Eigenlijk kwam die tijd me niet heel erg gunstig uit maar ik had nu zo iets van dat ik maar even door moet bijten. Nu hoef ik tenminste niet heel lang er tegen op te gaan zien
Stuur privébericht
do, 04/07/2011 - 15:19 Permalink
Workie

Dit gaat allemaal wel heel erg snel hoor!

Ik heb morgen om half 10 al een afspraak, weet even niet meer wat me overkomt.

Eigenlijk kwam die tijd me niet heel erg gunstig uit maar ik had nu zo iets van dat ik maar even door moet bijten. Nu hoef ik tenminste niet heel lang er tegen op te gaan zien

Voor de eerst keer hoef je je totaal niet druk te maken. ze maken eerst een uitgebreid praatje waardoor je je al wat meer op je gemak voelt, en worden er wat vragen gesteld zoals eventueel medicijnen gebruik enz enz. En dan pas kijken ze uitgebreid in je mond en maken ze foto's. Aan de hand van die gegevens gaan ze een behandelplan opstellen waar jij weer akkoord mee moet gaan.

Kortom ze doen morgen dus nog niks alleen kijken en vooral met je praten. Behandelplan sturen ze je meestal op en dan pas gaat het echt gebeuren. En neem van mij aan dat het allemaal heel erg meevalt, je gaat je serieus afvragen waar je al die tijd bang voor was :smt003

Succes morgen : :wink:
Stuur privébericht
do, 04/07/2011 - 18:02 Permalink
scaredycat

Wat geweldig dat je morgen al terecht kunt! Ik ga voor je duimen om half tien!

En fijn te lezen dat mijn verhaal een inspiratie is; dat is juist 1 van de
redenen dat ik hier nog steeds actief ben, ook al ben ik niet echt bang meer.

De kleine kindjes herken ik ook, net als het bewust zijn van de gebitten
van anderen. Momenteel schaam ik me voor de gebitten van mijn ouders;
zij hebben mij nooit het goede voorbeeld gegeven en met name mijn vader
heeft nu echt een ravage in zijn mond, maar doet er niks aan.

Had laatst een leuk iemand leren kennen en zag gewoon ENORM op
tegen het haar laten kenismaken met mijn ouders, zo erg is het inmiddels.
't Is uiteindelijk nooit zover gekomen, maar ik vind het nu wel erg.
En ik heb recht van spreken nu, want ik heb er ZELF wat aan laten doen!

Ik wens je vast een heel fijne nacht; niet gaan liggen piekeren,
morgen gewoon openminded naar die TA gaan. Het komt echt goed!

En hou ons op de hoogte natuurlijk!
Stuur privébericht
do, 04/07/2011 - 19:35 Permalink
Lyah

Dat viel allemaal reuze mee!

Ik had vannacht beter geslapen dan verwacht en het zonnetje scheen dus ik liep vanmorgen eigenlijk best wel rolijk rond. Het was nog even een gedoe om het goede adres te vinden maar gelukkig was ik wat eerder vertrokken dus ik had alle tijd om het uit te zoeken.

De praktijk zag er goed uit, mooi open ingericht en sfeervol. Ik hoefde ook niet eens te wachten, de tandarts kon zo met me aan de slag. We hebben even wat met elkaar gesproken over mijn medische achtergrond en hij heeft me wat gerust gesteld. Uitgelegd wat er ging gebeuren en afgesproken dat we ieder moment wanneer ik dat wilde zouden stopppen.

Hij heeft een aantal foto's van mijn gebit genomen en er later nog even met zo'n spiegeltje in gekeken. Dat was wel erg vreemd hoor. Ik ben er juist aan gewent om mijn gebit niet te laten zien en daar lag ik in die stoel met mijn mond wijdt open. Het voelde helemaal niet raar. Hij heeft me ook enorm op mijn gemak gesteld en duidelijk gemaakt dat ik me nergens voor hoefde te schamen.

De schade valt ook enorm mee, mijn gebit zit natuurlijk wel onder de gaatjes maar daar is wel wat aan te doen. 2 verstandkiezen moeten getrokken worden, een kies en een tand hebben een wortelkanaalbehandeling nodig en er moeten oude worteld van twee oude kiezen worden verwijderd.
Hij heeft het ook over het plaatsen van in ieder geval 1 maar misschien 2 bruggen gehad maar daar gaan we later voor zitten om te kijken wat wenselijk is.

Ik heb de volgenda afspraak ook al weer staan, volgende week woensdag worden er al wat gaatjes gevuld. De tandarts heeft aangeboden om dit met behulp van een kalmeringspilletje te doen. Je wordt daar wat slaperig van en dingen komen dan minder hard binnen maar je bent wel gewoon bij bewustzijn. Ik heb afgesproken voor de volgende afspraak hier nog geen gebruik van te maken. Ik wil het eerst zonder proberen, ik houdt er niet van 'controle' te verliezen en bovendien is dit nog een kleine ingreep. Ik zit er wel aan te denken om hiervan gebruik te maken tijdens de wortelkanaalbehandeling en het trekken van de kiezen. Ook omdat ik die behandelingen niet zomaar kan stoppen. Ik denk er nog even verder over na... Als ik er dan voor kies heb ik ook iemand nodig die me naar huis brengt, ik denk dat ik binnenkort even met mijn moeder ga kletsen. Ik heb het vermoeden dat zij eigenlijk al weet waar ik mee bezig ben


Het is in ieder geval allemaal goed gegaan, ik heb het overleefd. Op weg naar de volgende stap
Stuur privébericht
vr, 04/08/2011 - 12:44 Permalink
scaredycat

Nou, felicitaties lijken me we op hun plaats!

Heel goed dat je het de eerste keer zonder kalmering wilt proberen!
Moeders voelen zulke dingen vaak wel aan ja, dus zo'n gesprek kan heel fijn zijn.

En nu genieten van het weekend, dat heb je wel verdiend! :smt041
Stuur privébericht
vr, 04/08/2011 - 12:48 Permalink
Lyah

Even een kleine update, ik sta zo op het punt om te vertrekken naar de TA voor mijn 1e afspraak, het vullen van gaatjes enzo.
Ben behoorlijk nerveus maar net als de eerste keer probeer ik er gewoon niet zoveel aan te denken en laat ik het me maar overkomen...

Ik ben benieuwd hoe het me vergaat en hoe ver de TA gaat komen. Eigenlijk hoop ik dat ik al een beetje verbetering aan mijn gebit kan zien als hij klaar is. Ik weet helemaal niet wat ik kan verwachten.

Als ik terug ben zal ik wel laten weten hoe het is gegaan.
Stuur privébericht
wo, 04/13/2011 - 10:20 Permalink